Hester wilde weer eens een keer met mij gaan wandelen. Of ik maar een GPS wandeling kon uitzetten in een mooi bosgebied, en haar van een station in de buurt kon komen afhalen. Nu wandel ik heel graag met mijn zus, dus ik ging direct met de topografische kaart aan de slag. Het werd een wandeling met een lengte van 15 km door de Spreulder- en Sprielderbossen, met als startpunt de Hessenweg in het dorpje Koudhoorn in de gemeente Putten in Gelderland. Het weer zat aanvankelijk niet mee. Het duurde wel een paar weken voordat wij de wandeling konden gaan lopen. Woensdag 18 februari 2009 was het dan zover. Ik haalde Hester rond half twaalf op van het station in Putten. Het was de bedoeling dat wij na afloop van de wandeling zouden gaan eten in restaurant De Bonte Koe klik hier in Garderen. Daar had ik al eerder eens met een vriendin heerlijk geluncht. Ik had een tafel gereserveerd rond vijf uur. Dat gaf ons tijd genoeg om de route op ons gemak af te leggen. Het was een mooie winterdag. De zon scheen en er stond vrijwel geen wind. Dat hadden wij dan toch maar goed gegokt! Het bleek uiteindelijk de enige droge dag van de week te zijn. Hester was bij het afhalen op het station enigzins geagiteerd. Het had haar deze ochtend niet mee gezeten. Het had maar een haar gescheeld dat ze een trein later was gearriveerd. Haar nieuwe bankpasje bleek op het station in Zwolle niet te werken in de automaat voor de plaatsbewijzen, zodat ze achter aan moest sluiten aan de lange rij wachtende voor het loket, om met ouderwetse klinkende harde munt een plaatsbewijs te bemachtigen. Met een speling van een paar minuten lukte het haar toch om de juiste trein naar Putten te nemen. De rust keerde, lekker gezeten in de warme auto, weer bij Hester terug. Al snel waren wij bij het startpunt aan de Hessenweg ten zuiden van Koudhoorn gearriveerd.
Er zijn weinig streken in ons land waar je zo onbekommerd vrij uit kunt wandelen als op de Veluwe. Het Speulder- en Sprielderbos ligt op het Veluwemassief, een van de vele stuwwallen die ontstonden door de ijsmassa's die het land opstuwden. Het is een van de oudste bossen van ons land. Grote delen van deze boswachterij bestaan uit het in Nederland zeer zeldzaam geworden boombos. Kromme, in de meest wonderlijke bochten gegroeide, eiken- en beukenstammen bepalen hier de sfeer. Het bos is op deze wijze ontstaan omdat in vroegere tijden in dit bos alleen bomen met rechte stammen voor timmerhoud werden gekapt. De kromme ongeschikte bomen bleven staan. Dat is heel fijn want nu kunnen wij wandelaars mooi van dit geheimzinnig aandoende bos genieten. De natuur mag hier haar gang gaan. Het boombos is een paradijs voor vogels, maar ook voor de das, de boommarter en het wilde zwijn. Ook herten en reeën komen er veelvuldig voor, zoals Hester en ik op deze wandeldag een aantal malen hebben kunnen constateren. Glanzende sparren, knoestige, groenbemoste eiken, varens en halfvergane stammen zorgen voor een bijzondere sfeer. In het Speulderbos zijn nog twee andere soorten bos te vinden. Het lichte bos, waar grove dennen, berken en eiken groeien. En het donkere bos, waar vooral douglas- en fijnsparren en Amerikaanse eiken te vinden zijn. Elk bostype trekt weer andere bewoners aan.
Ik heb al eerder door het Speulder- en Sprielderbos GPS wandelingen uitgezet. Deze wandelingen zijn: 'Rondom Putten, Koudhoorn en Garderen 23 km' klik hier , 'Speulderbos 17 km' klik hier , 'Solse Gat 18 km' klik hier . Al deze GPS wandeling liggen grotendeels in het noordelijke deel van het bos. Dit keer had ik een route uitgezet die door het voor ons nog onbekende zuidelijke deel van de boswachterij voert. Wij liepen al snel na het uitstappen lekker door het bos, en langs weilandenen akkers, te wandelen. Hester en ik praten beiden graag. Als wij samen wandelen gunnen wij elkaar bijna niet het woord. Wij hadden elkaar al een tijdlang niet meer gezien dus er moesten de nodige nieuwtjes uitgewisseld worden. Wij waren zo druk met elkaar in gesprek dat wij pas op het laatste moment een paar herten voor ons het pad over zagen steken. De talrijke plassen op de paden waren door de vorst van de afgelopen nacht bedekt met een laagje ijs. Te dun echter om over te lopen. Dan maar voorzichtig langs de rand van de paden een droge doorgang zoeken. Het landschap op de route is zeer gevarieerd. Dan loop je door een naaldbos, dan weer over een graspad tussen akkers en weilanden door, om even later je weg door een knoestig loofbos verder te vervolgen. Echt een paradijs voor wandelaars!
Je komt op de route meerdere malen langs uitnodigende banken. Al hoewel het fris was, zaten wij al snel op een bank samen gezellig een boterhammetje op te peuzelen. Even verder op gaat de wandeling over een heideveld. Aan de overzijde van de heide, een klein stukje voorbij een picknicktafel, liepen wij langs een bevroren ven met de schone naam 'Watergraafsmeertje'. Hierna gaat de wandeling een tijdlang door naaldbossen, afgewisseld met statige brede beukenlanen. Wij kwamen voorbij een oude schaapskooi. Dat punt herkende ik al van ver want ik was hier al eens eerder langs gekomen. Even verder op ligt een oude natuurstenenbank. Een gedenkplaats ter nagedachtenis aan Prof. J.H.Jager-Berlings, zoals aan de gebeitelde inscriptie in een grote natuursteen in de rugleuning van de bank valt te lezen. In ieder geval niet iemand die in de databanken van Google doorgedrongen is, want er valt niets over deze persoon te ontdekken. De wandeling gaat nu verder over een heerlijk in de zon gelegen brede zandweg met een fietspad er naast. Je oog wordt gestreeld door de oude hoge beukenbossen, waar de weg doorheen loopt. Hier en daar liggen verspreid wat weilanden tussen de bossen met enkele boerderijen er bij. Een heerlijk wandelgebied. Nu stil, maar tijdens de zomermaanden zou het hier door fietsers en wandelaars best wel eens behoorlijk druk kunnen zijn.
Opnieuw lopen we over een heerlijk in de zon gelegen heideveld. Een eenzame, zeer aantrekkelijke gelegen bank, doet ons besluiten onze laatste boterhammetjes op te eten. Op deze heide is het wat drukker. Kennelijk ligt er in de buurt een conferentie oord. Dat leidden wij af omdat wij alleen maar groepjes mannen zagen lopen, met slechts een dame in hun midden. Wij liepen verder en kwamen bij een bos, vol met omgevallen bomen, een informatiepaneel van Staatsbosbeheer tegen met de volgende tekst:
'Een kwartiertje donder en geweld. Dat was op 18 januari 2007 voldoende om twee procent van de bomen te doen sneuvelen. Oorzaak was een stevige bui met heftige windstoten die over de Noord Veluwe trok. De boswachter van Staatsbosbeheer is toen letterlijk het bos uitgevlucht. Links en rechts vielen de bomen hem om de oren. Maar nu relativeert hij de schade: dit is de helft van wat er jaarlijks in het bos bijgroeit en het bos is er door de open plekken en het dode hout een stuk interessanter geworden'.
Dat kunnen wij alleen maar beamen want het ziet er hier in het bos heel aardig uit! Het landschap langs de wandelroute verandert voor de zoveelste keer vandaag en heeft nu de gedaante aangenomen van een parkachtig landschap wat behoort bij een oud landgoed. Wij zijn dan ook in het landgoed Groot Spriel aangeland. Landgoed Groot Spriel dateert van 1878. Tot dat jaar stond er op het terrein een boerderij met de naam Veldwijk. Een teruggekeerde administrateur uit Indië, Wouter Blokhuis, gaf in 1880 opdracht aan architect Johannes Pannevis om een kasteeltje te bouwen. Op de plek waar voorheen boerderij Veltwijck stond, verrees toen het huidige hoofdgebouw. Sinds 1900 kwam het landgoed in bezit van Catharina van Loghem uit Den Haag. Haar man liet medio 1906 de markante 25 meter hoge toren realiseren. Op de bovenste etage siert een fraai uurwerk met klok de toren. Kenmerkend voor het landgoed zijn de zevenzichtassen die het mogelijk maken om van uit het landhuis heel diep in het bos te kunnen kijken. Andersom kun je al van ver het landhuis zien liggen, zoals Hester en ik zagen. De zichtassen vormen met het landhuis een stervormig geheel. Vandaar de benaming 'Sterrenbos' voor het bos rondom het landhuis. Later werd het landhuis bewoond door 'mijnheer Doornik'. een schilderachtige persoonlijkheid. Zo onderhield mijnheer Doornik een koets met twee schimmels waarmee hij zich graag in de omgeving liet rondrijden. Mijnheer Doornik trad ook op als werkgever. Er was destijds veel werk rond het landgoed waarvoor veel mensen uit Putten en Garderen werden ingehuurd. Het landhuis is en rijksmonument en in 2000 grondig gerenoveerd.
De loofbossen rondom landgoed Groot Spriel zijn schitterend. Hester en ik hadden het bijzonder goed naar ons zin en genoten volop van het wandelen door deze prachtige omgeving. Ondertussen kregen we trek en verlangde al naar het ongetwijfeld heerlijke diner wat ons straks in De Bonte Koe in Garderen te wachten stond. Na nog een stukje wandelen langs een heideveld en door een stuk bos met naald- en loofbomen, wild door elkaar gegroeid, bereikten we weer de auto aan de Hessenweg in Koudhoorn. Vlug van schoenen wisselen en dan snel op naar de wenkende heerlijke spijzen en dranken die op ons lagen te wachten. Er waren twee verschillende tafels voor ons apart gehouden. Wij kozen de tafel naast de open haard en de gezellige zithoek, bestaande uit twee wijnrode klassiek lederen banken. Het restaurant heet De Bonte Koe en dat zal je weten ook. De servetten en de plaids op de lederen banken zijn allen voorzien van een zwartwit gevlekt koehuid patroon. Een hele gezellige zaak! De bediening was vlot en het eten overheerlijk! Wij waren vooral zeer te spreken over het voorgerecht van de gefrituurde champions, die waren voorzien van een heerlijk smakend korstlaagje van krokant deeg. Geen licht gerecht, maar overheerlijk als je uitgehongerd ben van het wandelen, zoals wij op deze avond. Wij komen dan beslist hier nog eens terug! Voldaan van het lekkere eten heb ik daarna Hester op het station van Putten afgezet, om daarna de terugreis naar Gorinchem te aanvaarden. Een zeer geslaagde wandeldag in een prachtige omgeving, en met een gezellige lekkere culinaire afsluiting.
Er zijn weinig streken in ons land waar je zo onbekommerd vrij uit kunt wandelen als op de Veluwe. Het Speulder- en Sprielderbos ligt op het Veluwemassief, een van de vele stuwwallen die ontstonden door de ijsmassa's die het land opstuwden. Het is een van de oudste bossen van ons land. Grote delen van deze boswachterij bestaan uit het in Nederland zeer zeldzaam geworden boombos. Kromme, in de meest wonderlijke bochten gegroeide, eiken- en beukenstammen bepalen hier de sfeer. Het bos is op deze wijze ontstaan omdat in vroegere tijden in dit bos alleen bomen met rechte stammen voor timmerhoud werden gekapt. De kromme ongeschikte bomen bleven staan. Dat is heel fijn want nu kunnen wij wandelaars mooi van dit geheimzinnig aandoende bos genieten. De natuur mag hier haar gang gaan. Het boombos is een paradijs voor vogels, maar ook voor de das, de boommarter en het wilde zwijn. Ook herten en reeën komen er veelvuldig voor, zoals Hester en ik op deze wandeldag een aantal malen hebben kunnen constateren. Glanzende sparren, knoestige, groenbemoste eiken, varens en halfvergane stammen zorgen voor een bijzondere sfeer. In het Speulderbos zijn nog twee andere soorten bos te vinden. Het lichte bos, waar grove dennen, berken en eiken groeien. En het donkere bos, waar vooral douglas- en fijnsparren en Amerikaanse eiken te vinden zijn. Elk bostype trekt weer andere bewoners aan.
Ik heb al eerder door het Speulder- en Sprielderbos GPS wandelingen uitgezet. Deze wandelingen zijn: 'Rondom Putten, Koudhoorn en Garderen 23 km' klik hier , 'Speulderbos 17 km' klik hier , 'Solse Gat 18 km' klik hier . Al deze GPS wandeling liggen grotendeels in het noordelijke deel van het bos. Dit keer had ik een route uitgezet die door het voor ons nog onbekende zuidelijke deel van de boswachterij voert. Wij liepen al snel na het uitstappen lekker door het bos, en langs weilandenen akkers, te wandelen. Hester en ik praten beiden graag. Als wij samen wandelen gunnen wij elkaar bijna niet het woord. Wij hadden elkaar al een tijdlang niet meer gezien dus er moesten de nodige nieuwtjes uitgewisseld worden. Wij waren zo druk met elkaar in gesprek dat wij pas op het laatste moment een paar herten voor ons het pad over zagen steken. De talrijke plassen op de paden waren door de vorst van de afgelopen nacht bedekt met een laagje ijs. Te dun echter om over te lopen. Dan maar voorzichtig langs de rand van de paden een droge doorgang zoeken. Het landschap op de route is zeer gevarieerd. Dan loop je door een naaldbos, dan weer over een graspad tussen akkers en weilanden door, om even later je weg door een knoestig loofbos verder te vervolgen. Echt een paradijs voor wandelaars!
Je komt op de route meerdere malen langs uitnodigende banken. Al hoewel het fris was, zaten wij al snel op een bank samen gezellig een boterhammetje op te peuzelen. Even verder op gaat de wandeling over een heideveld. Aan de overzijde van de heide, een klein stukje voorbij een picknicktafel, liepen wij langs een bevroren ven met de schone naam 'Watergraafsmeertje'. Hierna gaat de wandeling een tijdlang door naaldbossen, afgewisseld met statige brede beukenlanen. Wij kwamen voorbij een oude schaapskooi. Dat punt herkende ik al van ver want ik was hier al eens eerder langs gekomen. Even verder op ligt een oude natuurstenenbank. Een gedenkplaats ter nagedachtenis aan Prof. J.H.Jager-Berlings, zoals aan de gebeitelde inscriptie in een grote natuursteen in de rugleuning van de bank valt te lezen. In ieder geval niet iemand die in de databanken van Google doorgedrongen is, want er valt niets over deze persoon te ontdekken. De wandeling gaat nu verder over een heerlijk in de zon gelegen brede zandweg met een fietspad er naast. Je oog wordt gestreeld door de oude hoge beukenbossen, waar de weg doorheen loopt. Hier en daar liggen verspreid wat weilanden tussen de bossen met enkele boerderijen er bij. Een heerlijk wandelgebied. Nu stil, maar tijdens de zomermaanden zou het hier door fietsers en wandelaars best wel eens behoorlijk druk kunnen zijn.
Opnieuw lopen we over een heerlijk in de zon gelegen heideveld. Een eenzame, zeer aantrekkelijke gelegen bank, doet ons besluiten onze laatste boterhammetjes op te eten. Op deze heide is het wat drukker. Kennelijk ligt er in de buurt een conferentie oord. Dat leidden wij af omdat wij alleen maar groepjes mannen zagen lopen, met slechts een dame in hun midden. Wij liepen verder en kwamen bij een bos, vol met omgevallen bomen, een informatiepaneel van Staatsbosbeheer tegen met de volgende tekst:
'Een kwartiertje donder en geweld. Dat was op 18 januari 2007 voldoende om twee procent van de bomen te doen sneuvelen. Oorzaak was een stevige bui met heftige windstoten die over de Noord Veluwe trok. De boswachter van Staatsbosbeheer is toen letterlijk het bos uitgevlucht. Links en rechts vielen de bomen hem om de oren. Maar nu relativeert hij de schade: dit is de helft van wat er jaarlijks in het bos bijgroeit en het bos is er door de open plekken en het dode hout een stuk interessanter geworden'.
Dat kunnen wij alleen maar beamen want het ziet er hier in het bos heel aardig uit! Het landschap langs de wandelroute verandert voor de zoveelste keer vandaag en heeft nu de gedaante aangenomen van een parkachtig landschap wat behoort bij een oud landgoed. Wij zijn dan ook in het landgoed Groot Spriel aangeland. Landgoed Groot Spriel dateert van 1878. Tot dat jaar stond er op het terrein een boerderij met de naam Veldwijk. Een teruggekeerde administrateur uit Indië, Wouter Blokhuis, gaf in 1880 opdracht aan architect Johannes Pannevis om een kasteeltje te bouwen. Op de plek waar voorheen boerderij Veltwijck stond, verrees toen het huidige hoofdgebouw. Sinds 1900 kwam het landgoed in bezit van Catharina van Loghem uit Den Haag. Haar man liet medio 1906 de markante 25 meter hoge toren realiseren. Op de bovenste etage siert een fraai uurwerk met klok de toren. Kenmerkend voor het landgoed zijn de zevenzichtassen die het mogelijk maken om van uit het landhuis heel diep in het bos te kunnen kijken. Andersom kun je al van ver het landhuis zien liggen, zoals Hester en ik zagen. De zichtassen vormen met het landhuis een stervormig geheel. Vandaar de benaming 'Sterrenbos' voor het bos rondom het landhuis. Later werd het landhuis bewoond door 'mijnheer Doornik'. een schilderachtige persoonlijkheid. Zo onderhield mijnheer Doornik een koets met twee schimmels waarmee hij zich graag in de omgeving liet rondrijden. Mijnheer Doornik trad ook op als werkgever. Er was destijds veel werk rond het landgoed waarvoor veel mensen uit Putten en Garderen werden ingehuurd. Het landhuis is en rijksmonument en in 2000 grondig gerenoveerd.
De loofbossen rondom landgoed Groot Spriel zijn schitterend. Hester en ik hadden het bijzonder goed naar ons zin en genoten volop van het wandelen door deze prachtige omgeving. Ondertussen kregen we trek en verlangde al naar het ongetwijfeld heerlijke diner wat ons straks in De Bonte Koe in Garderen te wachten stond. Na nog een stukje wandelen langs een heideveld en door een stuk bos met naald- en loofbomen, wild door elkaar gegroeid, bereikten we weer de auto aan de Hessenweg in Koudhoorn. Vlug van schoenen wisselen en dan snel op naar de wenkende heerlijke spijzen en dranken die op ons lagen te wachten. Er waren twee verschillende tafels voor ons apart gehouden. Wij kozen de tafel naast de open haard en de gezellige zithoek, bestaande uit twee wijnrode klassiek lederen banken. Het restaurant heet De Bonte Koe en dat zal je weten ook. De servetten en de plaids op de lederen banken zijn allen voorzien van een zwartwit gevlekt koehuid patroon. Een hele gezellige zaak! De bediening was vlot en het eten overheerlijk! Wij waren vooral zeer te spreken over het voorgerecht van de gefrituurde champions, die waren voorzien van een heerlijk smakend korstlaagje van krokant deeg. Geen licht gerecht, maar overheerlijk als je uitgehongerd ben van het wandelen, zoals wij op deze avond. Wij komen dan beslist hier nog eens terug! Voldaan van het lekkere eten heb ik daarna Hester op het station van Putten afgezet, om daarna de terugreis naar Gorinchem te aanvaarden. Een zeer geslaagde wandeldag in een prachtige omgeving, en met een gezellige lekkere culinaire afsluiting.
Naar de webpagina van de GPS wandeling klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
1 opmerking:
En iedere keer na zo'n verzoek tot een mooie wandeling wordt ik niet teleurgesteld. Het tegendeel is het geval. Er was aan deze wandeling eigenlijk niets dat niet mooi was. Een heerlijke en gezellige dag.
Groet, Hester
Een reactie posten