Als je de naam Wilnis ergens tegen komt dan gaat er vrijwel zeker een lichtje bij je branden! Dat was in ieder geval wel bij mij het geval, toen ik op de website van Fred Triep klik hier over een mooie wandeltocht over een oude spoordijk bij Wilnis en Vinkeveen las. Het veendorp Wilnis kwam in augustus 2003 uitvoerig in de publiciteit. Hartje zomer brak in het dorp grote paniek uit toen midden in de nacht de dijk van de ringvaart doorbrak. Het wassende water zette een hele woonwijk onder water. Tientallen huizen en tuinen stonden dagen lang blank. De doorbraak werd veroorzaakt door de langdurige droogte en de samenstelling van de bodem in de dijk, die als glijvlak heeft gediend. De dijk schoof door de druk van het water eenvoudigweg, met water en al, de woonwijk in. Maar dat is gelukkig al weer lang verleden tijd. Nu weer terug naar de oude spoordijk want daar gaat dit wandelverslag over. Het spoorlijntje bij Vinkeveen was van 1915 tot 1959 in gebruik voor personentreinen als onderdeel van de Haarlemmermeerspoorlijnen. Na 1959 is het spoor nog tot 1986 in gebruik geweest voor goederenvervoer. Daarna heeft NS de spoorrails en alle bruggen weg laten halen. De spoordijk lag sindsdien ongebruikt in het mooie polderlandschap te wachten op een nieuwe bestemming. Enkele leden van de wandelvereniging Te Voet in de regio NH vonden er al snel een nieuwe bestemming voor. De oude spoordijk moest een onderdeel van een rondwandeling door het oorspronkelijke veengebied tussen Wilnis en Vinkeveen worden. De dijk lag er gewoon, maar je kon er niet komen omdat de bruggen bij de sloop van de spoorlijn waren afgebroken. Met een clubje mensen is er toen besloten om een actiewandeling te houden. Met hulp van bewoners is er een noodbrug over de ringvaart gemaakt en een boer was zo aardig om een plankier over de Veldwetering te leggen. De wandeling trok veel belangstelling, maar tot definitieve maatregelen kwam het niet. Reden voor Te Voet om de actie tijdens de Voetpadendagen in 2002 te herhalen. Dit keer hebben de leden van de wandelvereniging Te Voet zelf met dikke balken een brug over de wetering gelegd. Een vergunning hiervoor was er niet, dus de vraag was hoe lang de brug zou blijven liggen. De vasthoudendheid van TeVoet had uiteindelijk resultaat, want de actiewandeling trok de aandacht van pers en politici. De gemeente heeft daarna samen met de provincie definitieve voorzieningen gemaakt. Op dinsdagmiddag 20 juni 2006 is de wandelroute Spoordijk Wilnes-Vinkeveen op feestelijke wijze geopend.
De GPS wandeling die ik op dinsdag 24 februari 2009 heb gelopen is een uitgebreide versie van de oorspronkelijke Spoorbaanroute. Vandaar de titel van de wandeling 'Spoorbaanroute Wilnis-Vinkeveen Plus 15 km'. De wandelroute start van af het parkeerterrein aan de Ringdijk in Wilnis bij het busstation. Vanaf de parkeerplaats leidt een voetgangersbruggetje naar de oude spoordijk. De kiezels liggen er nog zodat je hier, ook in natte perioden, gemakkelijk met droge voeten over de spoordijk kunt lopen. De polder bij Wilnis ligt zes meter onder de zeespiegel. De spoordijk loopt daarom duidelijk omhoog, om het hoogteverschil met de ringvaart te overbruggen. Over de ringvaart ligt een nieuwe brug ophaalbrug, die op afstand bediend wordt. De ringvaart is druk in gebruik door plezierjachten, die op weg zijn naar de Vinkeveense Plassen. Even verder op ligt het oude spoorstation Vinkeveen. Het gebouw uit 1914 is nog volledig intact, compleet met het perron. In de gevel is middels gekleurde geglazuurde stenen de naam van het station Vinkeveen in gemetseld. Zoals overal in Nederland langs spoordijken het geval is, vind je ook hier langs deze oude spoordijk volkstuinen. Maar in tegenstelling bij een spoorlijn die nog in gebruik is, hebben de tuiniers hier een riant voetpad over de oude spoordijk naar de volkstuintjes tot hun beschikking.
De GPS wandeling die ik op dinsdag 24 februari 2009 heb gelopen is een uitgebreide versie van de oorspronkelijke Spoorbaanroute. Vandaar de titel van de wandeling 'Spoorbaanroute Wilnis-Vinkeveen Plus 15 km'. De wandelroute start van af het parkeerterrein aan de Ringdijk in Wilnis bij het busstation. Vanaf de parkeerplaats leidt een voetgangersbruggetje naar de oude spoordijk. De kiezels liggen er nog zodat je hier, ook in natte perioden, gemakkelijk met droge voeten over de spoordijk kunt lopen. De polder bij Wilnis ligt zes meter onder de zeespiegel. De spoordijk loopt daarom duidelijk omhoog, om het hoogteverschil met de ringvaart te overbruggen. Over de ringvaart ligt een nieuwe brug ophaalbrug, die op afstand bediend wordt. De ringvaart is druk in gebruik door plezierjachten, die op weg zijn naar de Vinkeveense Plassen. Even verder op ligt het oude spoorstation Vinkeveen. Het gebouw uit 1914 is nog volledig intact, compleet met het perron. In de gevel is middels gekleurde geglazuurde stenen de naam van het station Vinkeveen in gemetseld. Zoals overal in Nederland langs spoordijken het geval is, vind je ook hier langs deze oude spoordijk volkstuinen. Maar in tegenstelling bij een spoorlijn die nog in gebruik is, hebben de tuiniers hier een riant voetpad over de oude spoordijk naar de volkstuintjes tot hun beschikking.
Op een gegeven moment wordt via een smal bruggetje en een klaphek de Veldwetering overgestoken. Op deze plek zijn een aantal banken geplaatst. Lekker om even uit te rusten en wat te eten en te drinken. Hierin was ik niet de enige. De wandelroute is zelfs op deze doordeweeksedag in februari druk in gebruik. Een paar wandelaars zaten op een van de andere drie banken op deze plek van het mooie stille polderlandschap met zijn vele weidevogels te genieten. Vogels vind je hier wel! Ze hadden allemaal het voorjaar in het hoofd. Evenals ook de wilgen met de uitgelopen katjes aan de takken uitgebreid lieten zien. De mooie tijden voor wandelaars breken weer aan! De route gaat een klein stukje verder over de geasfalteerde Demmerikse Kade maar dat duurt niet lang. Direct daarna loop je over het graspad van de Ruigkade. Een ruige naam voor een goed begaanbare onverharde polderweg dwars door de weilanden. Dit stukje natuurgebied is eigendom van Staatsbosbeheer. Je hoort wel aan de vele vliegtuigen hoog in de lucht dat je hier niet zo ver van Schiphol verwijdert bent. Na het graspad van de Ruigkade volgt een stukje wandelen over de geasfalteerde Ter Aase Zuwe. In de spitsuren kun je hier blijkbaar beter niet lopen, want de weg zou wel eens een sluiproute kunnen zijn. Ten minste, dat leidt ik af aan de buitengebruik gestelde verkeerslichten en bewegende obstakel in de rijweg. Overdag rijdt hier echter niet veel verkeer zodat het lopen best genoeglijk is.
De afslag aan de Korte Zuwe naar Eetcafe De Zwarte Ruiter liet ik maar links liggen. Ik had mij zelf na afloop een diner in Wilnis beloofd en wilde mijn honger en dorst hiervoor bewaren. Dat was echter een behoorlijke misrekening, zo bleek later op de dag. Alle horeca was in Wilnis op deze doordeweekse dinsdag in februari gesloten. Maar dat wist ik op dit moment nog niet. De wandeling vervolgt zijn weg over de Bosdijk. Een prachtig gebiedje dat bij de ruilverkaveling van 1960-1970 gespaard is gebleven. In een gedeelte van het natuurgebied is het toegestaan om honden los te laten lopen. Een aantal hondenliefhebbers maakten daar gebruik van. De honden blaften er vrolijk op los en renden allemaal door elkaar heen. Daarna gaat de wandeling verder over de Veenkade. Hier is het haast nog wel mooier! De knotwilgen langs de kanten zijn allemaal gesnoeid en helemaal klaar voor het komende voorjaar. De sloten langs de kant worden regelmatig gesierd met spierwitte statige zwanen. Een zeer aantrekkelijk gelegen bank, bij een mooi uitzichtpunt over de polders, was helaas bezet door andere wandelaars. Dan maar verder gelopen, op zoek naar een volgende bank. Ik had op de website van Fred Triep gelezen dat er een mogelijkheid was om via een weiland een alternatieve route te volgen. Kennelijk had ik dit niet goed begrepen, want ik liep dood op een brede wetering. Dan maar weer terug gelopen en over het fietspad langs de Korenmolenweg verder. Dit extra stukje van drie kilometer omwandelen is absoluut geen straf. De zon was inmiddels goed doorgekomen en het was voorjaarsachtig warm geworden. De laatste twee kilometer van de wandelroute gaan door het schitterende natuurgebied de Bijleveld. Het natuurgebied is tijdens het broedseizoen tussen 1 maart en 1 juli voor wandelaars gesloten. Ik heb in de GPS track voor deze periode een alternatieve route opgenomen. De graskade langs de Bijleveld is bijna twee kilometer lang en wordt in noordelijke richting steeds smaller. De kade eindigt in een smal modderig pad met aan weerszijden water. De Bijleveld is geen natuurlijk stroompje. De vaart werd in 1413 op last van de graven van Holland gegraven ter verbetering van de ontwatering in het verzakte veenland. De vaart deed later ook dienst als handelsweg tussen Utrecht en Amsterdam. Het was dus eigenlijk een primitief soort van voorloper van het Amsterdam-Rijnkanaal. Zoals ik al eerder in het verhaal heb vermeld bleek alle horeca in Wilnis op deze dag gesloten te zijn. Helaas geen lekkere sappige biefstuk en een dorstlessend glas bier in brasserie De Waard. Ik had mij een avond daarvoor op internet nog zo verlekkerd bij het lezen van de digitale menukaart van het restaurant. Helaas, helaas, dan maar snel naar huis. Het was spitsuur. Tot mijn verbazing kwam ik op de snelweg langs Utrecht naar Gorichem geen enkele file tegen! Dat heb ik wel eens anders meegemaakt. Zou het een gevolg kunnen zijn van de economische crisis? Geen idee, maar mij hoor je in ieder geval niet klagen. Ik was zodoende lekker snel thuis om daarna ras een dorstlessend biertje uit mijn eigen koelkast te nemen. Eind goed al goed!
De afslag aan de Korte Zuwe naar Eetcafe De Zwarte Ruiter liet ik maar links liggen. Ik had mij zelf na afloop een diner in Wilnis beloofd en wilde mijn honger en dorst hiervoor bewaren. Dat was echter een behoorlijke misrekening, zo bleek later op de dag. Alle horeca was in Wilnis op deze doordeweekse dinsdag in februari gesloten. Maar dat wist ik op dit moment nog niet. De wandeling vervolgt zijn weg over de Bosdijk. Een prachtig gebiedje dat bij de ruilverkaveling van 1960-1970 gespaard is gebleven. In een gedeelte van het natuurgebied is het toegestaan om honden los te laten lopen. Een aantal hondenliefhebbers maakten daar gebruik van. De honden blaften er vrolijk op los en renden allemaal door elkaar heen. Daarna gaat de wandeling verder over de Veenkade. Hier is het haast nog wel mooier! De knotwilgen langs de kanten zijn allemaal gesnoeid en helemaal klaar voor het komende voorjaar. De sloten langs de kant worden regelmatig gesierd met spierwitte statige zwanen. Een zeer aantrekkelijk gelegen bank, bij een mooi uitzichtpunt over de polders, was helaas bezet door andere wandelaars. Dan maar verder gelopen, op zoek naar een volgende bank. Ik had op de website van Fred Triep gelezen dat er een mogelijkheid was om via een weiland een alternatieve route te volgen. Kennelijk had ik dit niet goed begrepen, want ik liep dood op een brede wetering. Dan maar weer terug gelopen en over het fietspad langs de Korenmolenweg verder. Dit extra stukje van drie kilometer omwandelen is absoluut geen straf. De zon was inmiddels goed doorgekomen en het was voorjaarsachtig warm geworden. De laatste twee kilometer van de wandelroute gaan door het schitterende natuurgebied de Bijleveld. Het natuurgebied is tijdens het broedseizoen tussen 1 maart en 1 juli voor wandelaars gesloten. Ik heb in de GPS track voor deze periode een alternatieve route opgenomen. De graskade langs de Bijleveld is bijna twee kilometer lang en wordt in noordelijke richting steeds smaller. De kade eindigt in een smal modderig pad met aan weerszijden water. De Bijleveld is geen natuurlijk stroompje. De vaart werd in 1413 op last van de graven van Holland gegraven ter verbetering van de ontwatering in het verzakte veenland. De vaart deed later ook dienst als handelsweg tussen Utrecht en Amsterdam. Het was dus eigenlijk een primitief soort van voorloper van het Amsterdam-Rijnkanaal. Zoals ik al eerder in het verhaal heb vermeld bleek alle horeca in Wilnis op deze dag gesloten te zijn. Helaas geen lekkere sappige biefstuk en een dorstlessend glas bier in brasserie De Waard. Ik had mij een avond daarvoor op internet nog zo verlekkerd bij het lezen van de digitale menukaart van het restaurant. Helaas, helaas, dan maar snel naar huis. Het was spitsuur. Tot mijn verbazing kwam ik op de snelweg langs Utrecht naar Gorichem geen enkele file tegen! Dat heb ik wel eens anders meegemaakt. Zou het een gevolg kunnen zijn van de economische crisis? Geen idee, maar mij hoor je in ieder geval niet klagen. Ik was zodoende lekker snel thuis om daarna ras een dorstlessend biertje uit mijn eigen koelkast te nemen. Eind goed al goed!
Naar de webpagina van de GPS wandeling klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten