Er zijn van die wandelingen die er absoluut om vragen om in het voorjaar gelopen te worden. Als het koolzaad en het fluitenkruid bloeien en de voorjaarsbomen, zoals de meidoorn, hun bloesempracht vertonen. Deze wandeling over het Oostwaarderpad bij Werkendam is zo'n dergelijke route die in het voorjaar werkelijk op zijn mooist is. De wandeling heeft een lengte van 21 km. Ik had deze route al een tijdje 'op de plank' liggen, speciaal om in het voorjaar in dit gebied lekker te gaan struinen. Op een werkelijk schitterende warme zonnige voorjaarsdag, op maandag 5 mei 2008, heb ik de route gelopen. De route is gemarkeerd en daarom ook zonder GPS ontvanger te lopen. De routebeschrijving kun je hier downloaden. Je kunt deze wandeling op veel punten aanvangen. Ik heb gekozen voor het startpunt op de kruising van de Grotewaardweg en de Weeresteinweg in de gemeente Werkendam. Dit startpunt is vanaf Gorinchem via de A7 heel gemakkelijk en snel te bereiken. Al direct bij het uitstappen wordt je volop omhuld door de pure atmosfeer van het echte boerenland. Boeren waren vlakbij het startpunt een akker aan het bemesten. Een landelijker begin van de wandelroute is bijna niet mogelijk! De leeuwerikken zongen hun mooiste lied hoog in de lucht. Een aantal statig ogende zwanen vlogen, op weg naar het grote brede water van de vlakbij gelegen Biesbosch, met ruisende vleugelslagen over mij heen. Een heerlijk veelbelovend begin van de wandeling!
Het Oostwaarderpad voert grotendeels over onverharde paden. De route neemt je mee langs boerenakkers en oude kreken van de eens zo omgetemde Biesbosch. Je loopt dwars door karakteristieke grienden en langs akkerranden van boeren die enthousiast medewerking hebben verleend om de wandelaar van dichtbij kennis te laten maken met de landbouw. Hierdoor zijn tevens unieke stukjes natuur zichtbaar gekomen, die voorheen niet bereikbaar waren. Op het gebied van flora en fauna valt hier in de Oostwaard veel te ontdekken. In de steile slootkanten langs de Bruine Kil nestelen ijsvogels, die hiervoor tunnels in de klei maken. Regelmatig kun je al wandelend roofvogels ontdekken, waaronder de buizerd, kiekendief, wespendief en diverse valkensoorten, onder andere de boomvalk. In en langs de Bakkerskil zijn beverburchten te zien en wellicht kom je er zelfs een tegen. Rondom de grienden zijn tijdens de ochtend- en avondschemer koppels reeën te zien.
Een paar honderd meter na het startpunt gaat de route een houtwal in en loop je heerlijk te struinen over een graspad. Links van je ligt de Bakkerskil, hier nog smal, en rechts na de houtwal een boerenakker. Wat een feest dat je weer lekker in korte broek en shirt kan wandelen! De Bakkerskil was vroeger de breedste watergang van alle Biesboschkreken. Het was de belangrijkste verbinding tussen de Merwede en de Amer. Rond 1840 voer hier zelfs een stoomboot tussen Geertruidenberg en Gorinchem. Destijds was deze kil dan ook op sommige plaatsen meer dan honderd meter breed. De oudere boerderijen in deze streek langs de Biesbosch zijn allemaal op een terp gebouwd. Voor de afsluiting van de Haringvliet in 1970 - tot die tijd was de Biesbosch een getijdengebied - liepen elke winter de polders vol bij vloed en hoog water. Wat verder op in de zuidelijke richting, waar de Bakkerskil steeds breder wordt, huizen enkele bevers die hun burcht hebben gebouwd op een eiland. Overal laten zij daar hun sporen zien van de karakteristieke puntige afgeknaagde bomen en takken.
Aan de overkant van de Bakkerskil zie je de Papsluis liggen van uit de tijd van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Met de sluis kon, als verdediging, het gehele achterliggende gebied onder water worden gezet. Om de sluis tegen sabotage van de vijand te beschermen werd er in 1878 het Ford Bakkerskil gebouwd. Vanaf het graspad heb je een goed zicht op de sluis en het verdedigingswerk. Zag je hier en daar alle gele plekken van bloeiende koolzaad langs de oevers staan, na het ford zijn de oevers van de kreek werkelijk over de volle breedte fel geel gekleurd door het bloeiende gewas. Hier en daar wordt de gele gloed onderbroken door de witte plekken van het fluitenkruid. De strook oever tussen de kreek en de rechts gelegen bossen is ongeveer 5 meter breed. De bosrand is hier en daar wit gekleurd door de bloeiende meidoorn en andere bloeiende bomen en struiken. Het is hier echt prachtig! Precies wat ik mij vooraf van deze wandelroute in het voorjaar had voorgesteld. Gelukkig zijn de brandnetels nog niet uitgegroeid. Het is nog mogelijk om je hier in korte broek door de tot heuphoogte rijkende begroeiing voort te bewegen zonder geteisterd te worden door het branderige gevoel van de netelcellen. Ik had mij grondig op het struinen voorbereid en voor alle zekerheid een lange broek in de rugzak meegenomen.
Ik had op de website van de Oostwaarderpad gelezen dat je op een gegeven moment via een zelfbedieningspontje de Bakkerskil moest oversteken om daarna aan de overzijde de wandeling verder te vervolgen. Het pontje zou in het voorjaar 2008 klaar zijn. Helaas, helaas, ik was 10 dagen te vroeg aan het lopen. Alle voorbereidingen voor de pont aan beide oevers waren al klaar, maar de pont zelf was nog niet gearriveerd, zo las ik op een briefje op deze plek. Dat duurde nog 10 dagen. Ik moest daardoor een extra 3 kilometer omlopen, over een verder op gelegen brug, om daarna weer het punt van de route aan de overzijde van de Bakkerskil op te kunnen pakken. Dat was echter geen straf! De omgeving is zo prachtig dat je eigenlijk blij ben dat je nog eens extra 3 km langer hier van kan genieten. Aan de overzijde gaat de wandelroute nu door de Karnemelkse polder. De naam van de polder is destijds naar men zegt afgeleid van de slechte kwaliteit van de grond: 'de room was eraf ' !
Nu volgt er een heel stuk wandelen langs de rand van akkers en wat verder op langs de oever van een wetering. Het land is hier heel vlak. In 1960 is de ruilverkaveling in dit gebied grootschalig van start gegaan. Veel kaden, oude paden en watergangen zijn verdwenen. Het hele gebied werd heringericht. De sporen van het oude landschap kan je nog wel terug vinden. Waar nu de zwarte grond langs de killen te zien is, lagen vroeger rietgorzen. Hieraan is ook te zien hoe breed de killen waren. Zandstroken in het land tonen de positie van de oude dijken. De meer lagere delen achter deze zandstroken zijn de vroegere oude polders. De lucht is hier in de grote polders zuiver en fris. Een prachtige weidse vlakte om doorheen te lopen. Een eenzame boerderij op een dijk aan de overkant van het water, waar het graspad langs voert, is een hele afwisseling en lijkt bijna een oase van groen tussen de vers omgeploegde, nu nog bruinkleurige akkers. Ik heb langs de rand van de kil, lekker gelegen in de warme zon, een lange rustpauze genomen en mijn meegenomen broodjes opgegeten. Het leven is helemaal niet zo kwaad, wat zeg ik, zelfs heel fijn, realizeeerde ik mij niet voor de eerste maal deze dag!
Na de weidse vlakte van de akkers keer je weer terug in de bewoonde wereld. De route loopt nu een tijdlang over een mooie dijk langs de rand van het dorp Hank. De dijk is hier en daar begroeid met bloeiende vruchtbomen. Het weidse polderlandschap aan de voet van de dijk vormt daarmee een mooi contrast. In Hank kom je langs een horecagelegenheid met een riant terras, welke echter op deze mooie voorjaarsmaandag gesloten bleek te zijn. Na Hank gaat de route eerst nog even over een verharde polderweg om daarna rechtsaf door grienden en bossen langs de Bleekekil verder te gaan. Je ziet tijdens het wandelen een hoge oude klapbrug over de Bleekekil liggen. Een bord bij de door planten overwoekerd, en half vergane planken van de klapbrug, kun je lezen dat het hier om een stadsmonument van de gemeente Werkendam gaat. Het is duidelijk dat je hier niet meer overheen moet gaan, want dan zak je geheid door de vermolmde planken heen. Na een mooie tocht door de grienden steek je de Bakkerskil weer over.
Daarna gaat de tocht weer een stuk langs de rand van een akker en een weiland verder tot dat de houtwal langs de Bruine Kil bereikt wordt. Het was ondertussen, later op de middag, goed warm in de zon geworden, zodat ik eigenlijk wel blij was, na de open vlakte van het weiland, dat ik in de verkoelende schaduw van de bomen langs de Bruine Kil weer even op adem kon komen. Dan is het heerlijk om de wandelschoenen en sokken even uit te doen en languit in de schaduw weg te dromen. Je voelt daarbij de vermoeidheid wegtrekken en nieuwe wandelenergie je lichaam binnen stromen. Het landschap van de oevers langs de Bruine Kil verandert voortdurend. Dan loop je langs brede stroken bestaande uit grienden en dan weer een akker vol met uien. Tenminste, een informatiebord geeft aan dat hier uien gekweekt worden, maar nu is de akker nog kaal en bruin. De strook oever is eigendom van de omliggende boeren die hier hun paarden, pony's of schapen laten grazen. Een tijdlang liepen een paar paarden voor mij uit, tot ze er genoeg van kregen en in volle galop langs mij heen raasden. Er komen hier niet veel mensen dus de dieren zijn hier enigzins schuw. Dan word het punt bereikt waarop de route de nu smal geworden Bruine Kil verlaat en via de randen van akkers en weilanden terugkeert naar het beginpunt van de wandeling, waar de auto in de berm van de weg geparkeerd staat. Heerlijk de nu na 24 km lopen toch wel erg verhitte wandelschoenen en sokken uit, en de voeten lekker fris en bloot in open sandalen gestoken, is het nog maar 10 minuten rijden terug naar Gorinchem. Naar een lekker koud biertje uit de koelkast en een verkwikkende douche. Voor de zoveelste maal die dag realiseer ik mij dat het leven uitstekend, en heel goed uit te houden, is!
Naar de webpagina van de GPS wandeling klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten