Lekker dicht bij Gorinchem en toch lijkt het net als of je in het buitenland bent. Ik wandel graag in de streek die bekend staat als het Rijk van Nijmegen. Nu de beukenbomen weer gekleurd zijn door het tere groen van het jonge blad en de vogels hun hoogste lied zingen, dan is het helemaal een feest om door dit golvende landschap te lopen. Donderdag 8 mei 2008 was weer zo'n prachtige wolkenloze, bijna warme zomerse dag. Wij worden wel verwend dit voorjaar, het kan bijna niet op! De wandeling begint vanaf het parkeerterrein aan de Maldenseweg bij Groesbeek. Alle ingrediënten, wat het landschap rond Groesbeek kan bieden, zijn in deze wandelroute verwerkt. Je loopt door beuken- en sparrenbossen, langs golvende akkers, weilanden en over heidevelden. Op sommige punten op de Mookerheide kun je genieten van prachtige vergezichten over het dal van de Maas. Maar deze GPS wandeling gaat bovenal door mooie groen gekleurde bossen. Wat heerlijk dat de kale takken weer voor een halfjaar verborgen zijn achter de groene schermen van de bladeren. Ik kan tijdens het wandelen mijn hart ophalen aan het fotograferen van prachtige statige beukenlanen. De bossen lijken in dit felle zonlicht op rijk beschaduwde tempels met een lichtgevend groen dak. Ik liep heerlijk van het wandelen te genieten. Dat genieten deden ook de kampeerders op een klein natuurkampeerterrein van Staatsbosbeheer, waar ik voorbij liep. Zij koesterden zich, gezeten op klapstoelen voor hun trekkerstenten, van de al warme ochtendzon. Het is dan ook een fijne rustige plek om te kamperen, zo te midden in de mooie natuur. Na het natuurkampeerterrein, net voor een half in de bossen verscholen mooie fotogenieke boerderij, slaat de route rechts af de richting op van de in 1991 buitengebruik gestelde spoorlijn Nijmegen - Kleef. De natuur heeft de spoorlijn in 17 jaar tijd al weer grotendeels met struiken en bomen overwoekerd. Het bekende spreekwoord: rust, roest, is hier wel heel letterlijk van toepassing! Even voor de oude spoorlijn slaat de wandeling weer rechts af, een lommerijke boslaan in. Bij een mooie grote natuursteen met een bank er naast, die dienst doet als markeringsteen van het landgoed De Hooge Hoenderberg, gaat de wandeling linksaf, via een brug over de oude nu diep gelegen spoorlijn, verder. Je wandelt hier weer fijn door de oude hoge beukenlanen van het landgoed.
Ging de wandeling tot nu toe voornamelijk door de bossen, nu kom je in en ander gebied en wel de weilanden en akkers van het landgoed Mookerheide. Dit natuurgebied bestaat uit twee delen: ten oosten van Mook ligt een gaaf heidegebied dat wordt omringd door bos en landbouwgrond. Ten noorden van Mook ligt het voormalige landgoed Mookerheide met een jachtslot dat in gebruik is als restaurant. Rondom het slot ligt een parkbos. Op de Mookerheide, die op een uitloper van de Nijmeegse stuwwal ligt, zijn forse hoogteverschillen aanwezig. Hierdoor heb je op sommige punten prachtige vergezichten over de Maas, bijvoorbeeld vanaf de Heumense Schans, een verdedigingswerk uit de zeventiende eeuw vlakbij het landgoed Mookerheide. In het zuidelijke deel van Mookerheide groeit struikheide die in augustus prachtig bloeit. Plaatselijk staat veel brem. De heide wordt begraasd door schapen en runderen om vergrassing met pijpenstrootje terug te dringen. Mijn rust van het heerlijke gekuier over de zandweg door de golvende weilanden werd ruw verstoord door een grote graafmachine van een bosarbeider. Het leek wel of dat hij mij aan het achtervolgen was. De graafmachine kleefde bijna aan mijn hielen. Maar gelukkig was er even verder op een paal over de weg en ging de graafmachine niet verder meer. De bosarbeider ging aan de rand van een bos druk in de weer met het verwijderen van struiken. Ik had weer rust!
Het open gebied van de weilanden maakt langzamerhand plaats voor een halfopen bosgebied met sterke glooiingen. Weer wat verder loop je het bosgebied uit en sta je plotsklaps op het allerhoogste gedeelte van de open heide van de Heumense Schans. Je kunt op dit punt enorm ver weg kijken. Een uitkijktoren is er niets bij! Beneden je zie je de Maas liggen, een glinsterende slang in het felle zonlicht door het landschap. Het was behoorlijk warm op de heide en ik zocht zorgvuldig de schaduwplek langs de bosrand op om mijn weg verder te vervolgen. Wat later loop je langs een spoorlijn die nog wel in gebruik is. Ook hier ligt de spoorlijn diep in het land verzonken en moet je goed kijken om hem te zien. Ik heb de gewoonte om op het einde van de donderdagmiddag een SMS te sturen naar een goede vriendin van mij die op donderdagavond, na een drukke werkweek, aan haar lange weekend begint. Ik wens haar via dit SMS berichtje een fijn weekend toe. Wellicht voel ik mij daarbij en beetje schuldig omdat het voor mij iedere dag altijd weekend en vakantie is. Sinds kort stuur ik bij de SMS een fotootje mee of een korte video. Je bent computer-, film- en fotogek of niet, niet waar? Ik zag op de Mookerheide een mooie bloesenboom staan met in de zachte wind wuivende bloesemtakken. Een mooi onderwerp voor een filmpje om met de SMS naar mijn vriendin mee te sturen. Wat heerlijk in het voorjaar dat alles dan zo mooi bloeit. Ook het geel van de brem is op de Mookerheide veelvuldig aanwezig en prachtig om te zien.
In een boslaan, op de grens van schaduw en zonlicht, zat een grote groep oudere, gepensioneerde mannen. Een aantal zaten in een elektrische mobiel. Sommige hadden voorkeur voor het zitten in de zon, en anderen in de schaduw. Zo op de grens van schaduw en zon konden ze toch met elkaar blijven praten en elkaar blijven verstaan, want het is bekend dat oudere personen slechthorig worden. Ik nam een paar foto's van dit leuke tafereeltje. Een van de mannen vroeg of welk onderschrift ik bij de foto zou plaatsen. Hij stelde voor: hangjeugd. Dat leek mij wel wat en ik beloofde hem dat het deze tekst zou worden. Wat verder op dieper in het bos stond een halfvermolmde stam van een oude grote boom. De boomstam was overwoekerd met zwammen. Het leek bijna wel een trap voor kabouters om de boomtoppen te kunnen bereiken. Kinderen van uit de buurt vonden dit wellicht ook, omdat ze tussen de grootste tafels van zwammen een paar kabouterpoppen hadden geplaatst. Een heel leuk gezicht zo midden in het bos, wat ik dan ook uitgebreid op de foto heb gezet.
Dan wordt de drukke provinciale weg tussen Nijmegen en Groesbeek bereikt. Op dit punt kan een kortere versie met een lengte van circa 13 km van de route worden gelopen. Je steekt daarbij de weg niet over. Voor de lange versie van 21 km moet je de weg voorzichtig oversteken want het is hier behoorlijk druk. De wandeling gaat eerst nog een stuk door een bos om daarna de open en golvende vlakte van de Meiberg (toepasselijke naam!) te bereiken. Naar alle kanten op heb je schitterende uitzichten over de glooiende weilanden en houtwallen. Het is hier enorm mooi. Een beetje moe werd ik wel, dus tijd voor een uitgebreide stop. In dit jaargetijde kun je heerlijk languit 'plat' gaan in het hoge gras, om een kort verkwikkend tukje te doen. Dan wordt de van de wandelvierdaagse zeer bekende Zevenheuvelenweg over gestoken. Door een mooi oud omlaaghellend beukenbos gaat het de richting op van het Pieterpad. De route volgt een stukje van dit, in dit gedeelte van de streek, zo prachtig gelegen Pieterpad. Ik kreeg een SMS binnen op mijn mobiel. Ik hoopte op een reactie van mijn goede vriendin maar het was een SMS van T-mobiel, die mij hartelijk op hun netwerk in Duitsland begroette, en hun tarieven daar gelijk bij doorgaven. Het Pieterpad loopt hier vlak langs de grens met Duitsland. Tjonge, ik begon nu na de zoveelste helling omhoog lopen toch wel goed moe te worden. Het was mijn tweede lange wandeling binnen een paar dagen en dat ga je toch wel een enigzins voelen. Het Pieterpad wordt nu verlaten en de Zevenheuvelenweg weer overgestoken. Nu volgt een recht stuk door een mooi afwisselend bos, tot de drukke provinciale weg weer wordt bereikt. Ook nu kon ik weer veilig de overkant bereiken en begon ik aan het laatste stukje van de wandelroute. Ik veerde plotsklaps weer mentaal op, de moeheid werd even vergeten, want ik liep nu door oude kromme beukenlanen die prachtig door de laagstaande zon werden belicht. Dat moest ik natuurlijk op de foto zetten voor op de website. En dan komt de auto weer in het vizier. Heerlijk gewandeld vandaag, maar nu is het ook weer heel lekker om op mijn gemak in de confortabele auto terug te rijden naar Gorinchem.
Naar de webpagina van de GPS wandeling klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten