In het mooie landelijke buitengebied van Woudenberg en Scherpenzeel zijn meerdere klompenpaden uitgezet. Al eerder heb ik het Dashorsterpad plus klik hier gelopen. De 'plus' heb ik er achter gezet omdat ik de wandelroute heb uitgebreid met stukjes wandelen over de andere aansluitende klompenpaden in deze omgeving. Zo is ook de GPS wandeling, die ik op 2e pinksterdag 12 mei 2008 heb gelopen, het Oudenhorsterpad plus ontstaan. Nu is de koek, wat betreft het wandelen over de klompenpaden rond Scherpenzeel, helemaal op. Ik heb door deze twee uitgebreide wandelroutes de vier klompenpaden in het buitengebied van Woudenberg en Scherpenzeel nu allemaal gelopen. Het officiële startpunt van de wandelroute is op het parkeerterrein van partycentrum Schimmel aan de Stationsweg Oost in Woudenberg. Hier kun je ook het informatiebord van de wandelroute vinden. Het nadeel van dit startpunt is dat je op de heen- en terugweg 500 meter langs een drukke weg moet afleggen. Daarom heb ik een alternatief startpunt uitgezet, op het verlengde doodlopende stukje van de Stationsweg Oost, vanaf Woudenberg, net voor de brug over het Valleikanaal, rechtsaf. Je kunt hier de auto prima in de berm van de weg langs het Valleikanaal kwijt.
Het eerste stukje van de route loopt over het fietspad langs het Valleikanaal. Drie maanden terug, toen ik hier liep, was alles nog winterskaal. Wat een verschil met nu! De witte bloeiende meidoorn en het pijpenkruid weerspiegelen in het diepblauw gekleurde water van het kanaal. Op deze mooie 2e pinksterdag was het op het fietspad tamelijk druk. Maar al snel gaat de route rechtsaf door een klaphek een graspad langs een weiland op. Heel gaaf dat de boeren toch steeds maar weer mee willen werken aan deze schitterende natuurpaden over hun land. Je komt op deze manier in prachtige stille stukjes natuur, die anders totaal onbereikbaar zouden blijven. Dit stukje van de route is eigenlijk een deel van het Dashorsterpad. Ik was hier nog niet eerder geweest. Tijdens het wandelen zag ik op de topokaart, op het schermpje van de GPS ontvanger, een paar aantrekkelijke bospaden. Ik besloot de route nog wat verder uit te breiden en liep even later door een mooi dicht bos. Ik merkte wel dat de muggen hier behoorlijk actief waren, en blijkbaar al heel de morgen rijkhalzend uitzagen naar een paar sappige bloedrijke blote kuiten van een argeloze wandelaar. Onder de muggenbulten kwam ik weer uit het mooie stille bos. De wandeling gaat verder over zandpaden, langs akkers, houtwallen en mooie boerderijen.
De route loopt langs een oude schietbaan van het landgoed Scherpenzeel. Nu is het een prachtig stukje natuur. De schietbaan is in 1901 aangelegd. De initiatiefnemer, de burgemeester van Scherpenzeel, stelde de grond beschikbaar en betaalde de aanleg. De baan werd door de schietvereniging voor 1 gulden per jaar gehuurd. De geweren werden aanvankelijk bewaard in het brandspuithuisje, dat tegen de kerktoren in Scherpenzeel stond. Vierentwintig uur voor een schietoefening moest de burgemeester hiervan in kennis worden gesteld. Dit was echter nooit een probleem, aangezien de diverse burgemeesters zelf liefhebbers waren van de schietsport. De schietbaan is in gebruik geweest tot 2000. Na de schietbaan wandel je verder door de beukenlanen richting Scherpenzeel. In het dorp loop je langs het vroegere stulpje van de schietgrage burgemeester en wel het statige witte Huize Scherpenzeel. Tegenwoordig kun je er vergaderen, trouwen of het voor andere bijeenkomsten huren. Het is schitterend gelegen in een park. Het was deze dag behoorlijk warm. Waar kun je beter verkoeling zoeken dan in het koele gras, in de schaduw onder een statige beukenboom, in het mooie park?
De wandeling gaat verder door de parkbossen van het landgoed Scherpenzeel. Ik kreeg even gezelschap van een andere wandelaar met hond, die hier zijn dagelijkse rondje liep, en geïnteresseerd was in mijn spiegelreflexcamera. Na een diepgaand technische gesprek over fotograferen en videofilmen scheiden onze wegen na zo'n 500 meter weer. De wandeling loopt nu een stukje langs een dode arm van de Lunterse Beek. Een heerlijk stukje natuur met vochtige broekbossen. Daarna wordt de gekanaliseerde Lunterse Beek overgestoken. Wel niet zo mooi als zijn historische voorganger, de dode arm, maar toch zeker wel de moeite waard, met statige bloeiende kastanjebomen aan de oevers. Na een fietspad langs een weiland, met veel bloeiende meidoornstruiken langs de rand, loop je daarna een tijdlang op een verharde weg, door een afwisselend landschap van grote boerderijen, weilanden, statige hoge bomen en houtwallen, tot dat het Valleikanaal wordt overgestoken.
De wandeling gaat nu linksaf het liniedijkje op van de Grebbelinie. Met dit oude verdedigingstelsel tussen Rhenen en Spakenburg, wat in de 18e eeuw is aangelegd, kon de toch al vochtige Gelderse Vallei onder water worden gezet. Het was daarbij de bedoeling dat de vijandelijke soldaten tijdens het doorwaden, in de dan onzichtbaar geworden greppels en andere watergangen, jammerlijk verdronken. Het verdedigingstelsel is echter nooit als zodanig gebruikt. De wallen en kazematten van de linie hebben in 1940 nog wel een rol van betekenis gehad in de strijd tegen de bezetting van Nederland door de Duitsers. Nu is de Grebbelinie een belangrijke groene ecologische verbindingszone tussen de verschillende natuurgebieden in deze streek. De route gaat op een gegeven moment rechtsaf de liniedijk naar beneden om door een klaphekje door een weiland verder te lopen. Je moet hier op het liniedijkje wel goed opletten dat je de afslag in de gaten hebt, want je loopt er gemakkelijk aan voorbij, zoals ik en andere wandelaars aan den lijve ondervonden. Je komt nu langs De Boerenstee. Je kunt hier een pauze nemen in het theehuis of zelfs overnachten in liniehutten. Op zondag is het theehuis gesloten, maar voor wandelaars wordt de deur naar de toiletten dan opengehouden.
Het gaat weer verder, over zandpaden, langs weilanden en houtwallen vol bloeiende meidoornstruiken. Een heerlijke wandeling, mede door het prachtige warme lenteweer, ik liep volop te genieten! Er komt weer een met groen overwoekerde hoge dijk in het vizier. Dit keer geen liniedijk van de Grebbelinie maar een oude spoorlijn van Amersfoort via Rhenen naar Kasteren. Vanaf de weg loopt een smal voetpad omhoog de oude spoordijk op. Je loopt hier lekker in de schaduw, terwijl er een verkoelend briesje langs je verhitte wandelkuiten strijkt. Het was intussen, zo later op de dag, behoorlijk warm geworden. Na het voetpad over de oude spoordijk gaat de route rechts af, over een verharde weg door een fraai weilandgebied, weer terug naar het liniedijkje van de grebbelinie, langs het Valleikanaal. Nu is het niet ver meer naar de auto. Nog even kan je je op de liniedijk verlustigen aan een na gebouwde loopgraaf, die karakteristiek is voor de verdedigingswerken langs de Grebbelinie in 1940, aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Dan loop je door een klaphek het doodlopende stukje van de Stationsweg Oost op waar, als immer, de auto trouw op zijn baasje staat te wachten. Weer een hele mooie wandelroute die je zeker niet mag missen!
Naar de webpagina van de GPS wandeling klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten