Zo nu en dan ga ik er eens goed voor zitten, om via googelen op internet ongebaande paden door natuurgebieden op te zoeken. Ik vind het namelijk leuk om door de natuurgebieden te struinen, waar deze vorm van wandelen is toegestaan. Op de digitale topografische kaart zijn dergelijke ongebaande wegen door mooie natuur veelal niet aangegeven. Zo vond ik via googelen het Broekpad, een laarzenpad door het natuurgebied 't Broek ten noorden van Chaam.
Het Broekpad is maar 6 km lang. Dat is te kort om een hele wandeldag mee te vullen. Ik heb daarom het pad opgenomen in een langere wandeltocht, met een lengte van 17 km. Het is een hele mooie en afwisselende wandeling geworden, die ik op een zomerse warme dinsdag 19 april 2011 met veel plezier heb gelopen. De wandeling voert je door het stroomgebied van de Chaamse Beek, waarbij je voornamelijk over onverharde wegen wandelt.
De wandeling begint vanaf de Dassemussestraat 2 in de gemeente Chaam. Vlakbij de brug over de Chaamse Beek kun je de auto parkeren. De naam Chaam is al zeer oud en stamt af van het keltische woord 'camb', wat als betekenis 'bocht in de rivier' heeft. Chaam is gelegen op een wat hogere rug temidden van een uigebreid bekenstelsel. Deze ruggen vormden een goede vestingsplats voor boerderijen en akkers.
De beekdalen leverden gras en hooi. Waarschijnlijk is Chaam reeds vanaf de keltische tijd voortdurend bewoond geweest. Het natuurgebied 't Broek was vroeger een moeras. In de Middeleeuwen werden veel moerassen ontwaterd, waardoor zo'n moeras veranderde in een nat hooilandgebied. Het Chaamse Broek werd al vroeg gebruikt als hooiland- en weidegebied. Hooilanden waren zeer waardevol. Een goed perceel hooiland was evenveel of zelfs meer waard dan een perceel akkerland.
Het landschap van 't Broek is kleinschalig. Houtwallen en ruigstroken wisselen af met poelen en door knotwilgen omzoomde natte weilanden. Kortom, een prachtig stukje natuur, waardoor het goed struinen is. Goede waterdichte schoenen zijn hierbij wel aan te raden, want in natte tijden zal het hier best wel goed vochtig kunnen zijn. Het eerste stukje van de route ziet er tussen de beek en de heg nogal gecultiveerd uit, maar al snel veranderd dat beeld drastisch.
De in de jaren zestig gekanali- seerde rechte beek heeft inmiddels tot zijn historische kron- kelende gedaante door het landschap weer aangenomen. Het voetpad slingert zich daar aangenaam lui langs. Vooral zo in het voorjaar in de stralende zon is het een beeldschoon plaatje van een karakteristiek beeklandschap. Wat verder op, bij een hek aan de linkerzijde, kan je de vogelobservatiehut bezoeken. Er staan een paar bankjes, zodat het ook een mooie rustplaats is om wat te drinken of te eten.
Het Broekpad is op 31 maart 2000 officieel geopend. Dat valt te lezen op een informatiepaneel langs het pad. Nog steeds is Natuurmonumenten bezig om het natuurgebied verder te ontwikkelen. Onlangs is er op verschillende plaatsen langs het pad van weilanden de toplaag tot de zandbodem afgegraven, zodat de zaden van zeldzame planten die goed gedijen op schale grond weer een kans krijgen om te ontkiemen en uit te groeien.
Ook vind je op deze plaatsen een aantal spiksplinter nieuwe banken. Ondanks de nog kale zandbodem is het hier al goed toeven op de banken. Helaas komt aan het mooie slingerende Broekpad uiteindelijk een einde, en gaat het rechtsaf een verharde weg op. Een kilometer verder op, na een molen zonder wieken, gaat de wandelweg weer over in een zandpad. Deze molen 'De Goede Verwachting' werd in 1830 gebouwd. Vier jaar later brak er brand uit, waarna de molen op de zelfde plek werd herbouwd. Het was een zogenaamde bergmolen. Het stellen en vastzetten van de wieken op de windrichting gebeurde op de berg, de aarden verhoging. Brand in de molen kwam veel voor. Als de wieken bij stormachtig weer niet bijtijds 'uit de wind' werden gezet, dan sloeg de molen op hol en werden de eikenhouten tandwielen en de lagering zo heet dat de boel in brand vloog. Rond 1927 is de molen onttakeld en na een verbouwing in 1988/1989 in gebruik genomen als een woonhuis.
Na het oversteken van een verharde weg gaat de wandeling verder over het smalle onverharde Elsakkerpad. Het Elsakkerpad is een van de weinig overgebleven kerkpaden. Het woord zegt het al: een kerkpad (of kerkenpad) is een pad dat naar de kerk leidt. De paadjes liepen door weilanden om de afstand te verkorten. Paarden of karren konden er niet komen. Op zondag liepen de dorpelingen over het kerkenpad naar de kerk, doordeweeks gebruikten kinderen het pad om naar school te gaan. Het Elsakkerpad is een oude verbinding tussen Chaam en Snijders. Veel kerkenpaden zijn in onbruik geraakt. Nu dringt het besef door dat deze paden van cultuurhistorisch belang zijn. Het herstel van de paden is soms lastig. Als ze over het erf van een boerderij lopen, moet de boer het recht van overpad verlenen. In de gemeente Zieuwent in Gelderland hebben de dorpelingen de handen in een geslagen en is eendrachtelijk een waar netwerk van oude kerkenpaden in ere hersteld (zie GPS wandeling:
Kerkenpaden Zieuwent 19 km). Na het doorkruisen van een buitenwijk van Chaam gaat de wandelroute verder over de smalle Kapelweg. Ook hier kun je weer volop genieten van het prachtige beekdal van de slingerende Chaamse Beek. Op een bank bij een poel in het natuurgebied heb ik lekker een broodje gegeten. De rust duurde niet zo lang want de muggen uit de poel vol kwakende kikkers kregen al snel de wandelaar met de sappige onbedekte kuiten in het oog, en vielen uitgehongerd aan. Dan maar snel verder gelopen! De 'Onze Lieve Vrouw Ter Sneeuw' kapel wordt gepasseerd. Het Mariabeeld is spierwit.
Om het stenen beeld wit te houden wordt je middels een bordje dringend verzocht om geen kaarsen te branden in de nabijheid van het beeld. Oorspronkelijk was het Mariabeeldje van 'Onze Lieve Vrouw Ter Sneeuw' van hout. Het beeldje werd in de winter van 1645 gevonden in de buurt van Chaam. Volgens eeen legende zag een marskramer het beeldje in de sneeuw liggen. Hij nam het mee. Onderweg werd hij overvallen en beschoten. Het beeldje beschermde hem en hij raakte niet gewond. De marskramer zette het beeldje in een eik, zodat iedereen het voortaan kon zien. Mooi verhaal niet waar? Na een goed uurtje verder wandelen door het mooie Brabantseland komt de route uit op het Patersmoerven. Langs het ven loopt rondom een smal voetpad. Het was er een kabaal van je welste! Een groep hanige mannenganzen waren de beschikbare vrouwtjesganzen aan het veroveren en elkaar aan het bevechten. Dat ging met luid gegak en gespetter in het water gepaard.
Het Patersmoerven is een onderdeel van het natuurgebied Goudberg. Na het Patersmoerven passeert de route het Langven. In een grote boog door het Chaamse Beekdal gaat het daarna de richting op van Chaam. Ik moet eerlijk bekennen dat ik geen zin had om het laatste stukje van de wandeling langs de in het spitsuur druk bereden Bredaseweg te lopen. Ik ben stiekem vanaf de laatste bocht in de zandweg de Rode Vaarstraat een weiland binnen gelopen, om daarna via een boerentractorspoor precies recht uit te komen op de T-kruising van de Bredaseweg met de Dassemussestraat, waar 100 meter verder op de auto bij de Chaamse Beek staat geparkeerd. Maar dit blijft onder ons niet waar, want het mag natuurlijk niet!
Naar de webpagina van de GPS wandeling
klik hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten