Het appartement waar ik tijdens mijn vakantie in Ovronnaz verbleef was rondom voorzien van een breed overdekt balkon. Op elk uur van de dag kon je in een luie stoel van de zon genieten. Vooral in de ochtend vind ik het heerlijk om na het ontbijt op het balkon languit in een ligstoel van het mooie uitzicht over het brede Rhonedal te genieten. Tegen het middag uur krijg ik dan meestal toch wel zin om een stukje te gaan wandelen.
Deze keer, op dinsdagmiddag 15 juni 2010, besloot ik om het smalle pad langs de bergrivier La Salentse een stukje naar beneden te volgen, om daarna via het dorpje Dugney, en een klein wondermooi beekdal, weer naar Ovronnaz terug te keren. Deze korte, maar zeer mooie wandeltocht, heeft een lengte van 6 km.
Het eerste stukje van de route had ik al eens eerder afgelegd. Toen liep ik echter op dit pad langs de bergrivier omhoog, na een lange zware bergtocht. Dan heb je door de vermoeidheid niet meer zo veel oog voor al het moois om je heen. Naar beneden lopen gaat nu eenmaal een stuk gemakkelijker, en nam ik in alle rust volop de tijd om het liefdesleven van een stel parende slakken gade te slaan, en op de video en foto vast te leggen. Veel actie viel er echter niet te beleven. Zo nu en dan werd er in een uitbarsting van hartstocht een oog op een steeltje naar buiten gestoken, maar daar bleef het verder wel bij.
Ook het paren bij slakken gaat in het bekende slakkengangetje. Ze hebben gelijk ook. Haastige spoed is zelden goed, zo luidt ook bij slakken het spreekwoord. De La Salentse wordt via een smalle voetbrug overgestoken waarna de wandeling over een brede grintweg verder gaat.
Een schietvereniging heeft hier zijn stek gevonden. Vanaf deze plaats wordt over de bergrivier op de doelen aan de overzijde van het dal geschoten. Ze houden ook van lekker eten, zag ik. Naast de plek van waar af ze schieten staat een grote stenen barbecue met zitbanken en tafels er om heen.
Ik had helemaal geen haast op deze wandelmiddag en nam de tijd om macrofoto's te maken van de vele prachtige veldbloemen, en de insekten die door de nectar van de bloemen werden aangetrokken. Een wondermooie kleine microwereld, waar je echt even op je hurken gezeten de tijd voor moet nemen om van al dat moois te genieten.
Het dorpje Dugney wordt gepasseerd. Het dorp bestaat uit een mengelmoes van boerderijen en vila's. De tuinen staan vol fleurige bloemen en rozenstruiken. Deze op het zuiden gelegen helling van het Rhonedal heeft een subtropisch klimaat en alles bloeit hier overdadig.
Na het dorpje blijft de wandeling zo'n kilometer lang op de zelfde hoogte. Na een boerderij gaat de route weer omhoog. De tocht voert hier door een klein lieflijk beekdal. Ik had hier al eerder gewandeld maar toen liep ik omlaag. Van af de andere kant leek het beekdal weer volledig nieuw voor mij. Op dit stukje van de route moet je best wel flink werken om weer de paar honderd meter omhoog naar Ovronnaz te geraken.
Het smalle pad gaat vrij steil omhoog. Enkele zweetdruppeltjes verder loop je weer door Ovronnaz en dan komt al snel het eindoel weer in het zicht. Ik zag bij thuiskomst in het appartement dat enkele van de macrofoto's die ik onderweg had gemaakt van bloemen met een nectar veroberend insekt zeer waren geslaagd.
Zowel de bloem als het insekt waren haarscherp in beeld gekomen. Dat geeft veel voldoening! Mijn dag was, naast de heerlijke wandeltocht, hiermee bijzonder geslaagd.
Downloaden GPS track van de route
klik hier
Meer wandelingen op de website
http://www.jvanderperk.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten