Verder in het seizoen, als alle sneeuw is gesmolten, is een bergwandeling naar de berghut Cabane Rambert een tocht die vrij gemakkelijk is te volbrengen. Zo begin juni is dat een heel ander verhaal. Dan is het ploeteren en zwoegen door de sneeuw. Toch vind ik het heerlijk om dan juist een dergelijke bergtocht in het hooggebergte te maken.
Je begeeft je dan in een sneeuwwitte verstilde wereld en de voldoening, als je het gestelde doel hebt bereikt, is groot. De bergwandeling begint in het bergdorpje Loutse. Dit boerengehucht is vanuit Ovronnaz over een smalle deels verharde weg met de auto bereikbaar. In de grote boerderij die daar is gelegen, is een eenvoudig restaurant ondergebracht.
Gelukkig begon de nevel wat op te trekken en kwamen de spectaculaire uitzichten over het Rhonedal in beeld. Rond 2000 m passeer je een kleine grazige hoogvlakte waar een paar liefelijke beekjes hun weg vinden. Daarna wordt het rotsachtiger en gaat de route door een ondiepe kloof verder omhoog. Hier beginnen ook de sneeuwvelden maar echt lastig lopen was het niet.
De sneeuw was al oud en stevig genoeg. Alleen langs de randen van de sneeuwvelden, of op de plaatsen waar rotsen boven de sneeuw uitsteken, heb je kans dat je ineens tot je knieën in de sneeuw kan wegzakken. Op deze plekken moet je goed oppassen. Wil je de bergschoenen onder deze omstandigheden van binnen vrij van sneeuw, dus droog houden, dan zijn gamaschen onmisbaar.
Ik kom iedere keer weer diep onder de indruk van de rust die het hooggebergte uitstraalt. Hier ben je een met de natuur en volledig op je zelf aangewezen. Op een hoogte van 2500 m wordt een pas bereikt, waar je weer naar beneden uiteindelijk in Ovronnaz te recht zal komen. Ik ging nog een stukje hoger naar de berghut op 2590 m. Het contact met de buitenwereld via de GSM is in Zwitserland, ook in het hooggebergte, altijd prima voor elkaar.
Lekker gezeten in de zon tegen de warme muur van de gesloten berghut, heb ik vanaf deze hoogte in de sneeuw, trots op mijn prestatie en om ze gerust te stellen over mijn avonturen in de sneeuw, een aantal smsjes uitgewisseld met een vriendin die aan de thee zat in haar flatje, in het grotendeels beneden de zeespiegel gelegen Holland. Ik blijf mij toch voortdurend verwonderen over de hedendaagse technieken die dit allemaal mogelijk maken! Ik werd onderwijl gadegeslagen door een kudde steenbokken.
Het bleek namelijk dat de berghut voor hun een verbindingsweg was tussen twee bergtoppen en dat ik door mijn verblijf de kudde in tweeën had gesplitst. Tijd om weer de zelfde weg terug te gaan. Van een berghelling af naar beneden lopen door de sneeuw gaat heel gemakkelijk en je bent via grote gecontroleerde glijpassen zo weer beneden. De nevels waren inmiddels volledig opgetrokken en het prachtige uitzicht over het zonnige Rhonedal ontvouwde zich in volle glorie voor mijn ogen. Wat is het wandelen in de bergen toch iedere keer weer een feest! De sneeuw had inmiddels plaats gemaakt voor groene hellingen en alpenweiden vol hel geel gekleurde paardenbloemen. Het is dan fijn om na zo'n heerlijke bergtocht bij de auto in Loutse de verhitte bergschoenen uit te kunnen trekken en lekker gemakkelijk gezeten in de auto de zeker niet minder mooie terugtocht over de smalle bergweg naar Ovronnaz af te leggen.
Downloaden GPS track van de route klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten