Ik heb weer de smaak te pakken van het wandelen door de Bossche Meierij, de streek met een rijke verzameling aan natuur- gebieden, met mooie rivieren, beken, zandwegen en landerijen, die ten zuiden van 's-Hertogenbosch zijn gelegen. Door dit gebied heeft de VVV van het stadsgewest 's-Hertogenbosch een aantal wandelroutes uitgezet met een lengte van rond de 21 km.
Hiervan heb ik er in het verleden al een aantal gelopen. Op deze donderdag 22 juli 2010 staat de Geelders Route op het programma. De lengte is volgens de officiële opgave 22 km maar de GPS blijkt niet meer dan 20 km aan te geven. De wandelroute is gemarkeerd met geel-wit gestreepte stickers - je kunt de route dus zonder GPS afleggen - maar een GPS maakt het wel gemakkelijker, omdat er hier en daar wel eens een routeaanduiding ontbreekt.
De route begint vanaf een parkeerterrein vlakbij het café Het Groene Woud aan de Kasterenseweg 23 te Liempde, direct links gelegen aan de andere zijde van het oude 'Duitse' spoorlijntje. Na de drukke A2 is het hier weldadig stil bij het uitstappen. In de verte hoorde ik een haan kraaien en een paard hinniken. Rustgevende landelijke geluiden waardoor je helemaal in de wandelstemming geraakt.
Na 100 m wandelen zag ik links van de verharde weg een paar reeën in een hooiland grazen. Dat typeert de rust die in deze streek heerst. Na het stukje verharde weg gaat het rechtsaf de Geelders binnen. Het is vooral in de winter, maar ook nu in de zomer, een heel vochtig natuurgebied.
Dat merk je vooral aan de vele steekgrage bloedslurpende insekten die, uitgelaten met dit buitenkansje, gretig aanvielen op mijn sappige blote kuiten, om hun van honger rammelende insektenmaagjes eens lekker mee te vullen. Je moet dus in beweging blijven in de Geelders, en vooral niet gaan stilstaan, om deze insektenschranspartij nog enigzins ongeschonden te boven te komen.
Maar wat is het er mooi! Daar mag best wel wat ongemak en bulten op de kuiten tegenover staan. Het afwisselende landschap van De Geelders bestaat uit hakhoutwallen, loofbos met dreven, populierenbosjes, heide, grasland en akkers. Al in de 17e eeuw werd het gebied gebruikt als productiebos voor eikenhakhout. De schors (eek) van de bomen werd gebruikt in een belangrijke industrie voor dit gebied: de leerlooierij.
Om het bos zo goed mogelijk te kunnen exploiteren, groef men brede dreven. Voor de afwatering is een uitgebreid netwerk van greppels en sloten aangelegd. Met het uitgegraven zand werden de zogenaamde rabatten opgeworpen. Zeer lang al is een gedeelte van het bosgebied in handen van de familie Marggraff uit Vught. Sinds de tweede wereldoorlog is het beheer “niets doen” gebezigd.
Juist daardoor zijn zeer hoge natuurwaarden ontstaan en behoort het tot de belangrijkste natte bosgebieden van Nederland. Door de kwijnende bomen zijn vele holten ontstaan die een schuil- of broedplaats bieden aan bosuilen of steenmarters. In de voorjaar zijn de met miljoenen bosanemonen bedekte bosbodems een lust voor het oog. De Geelders is vooral in de winter een behoorlijk nat gebied.
Dit komt door een leemlaag in de bodem. Deze laat het regenwater slechts langzaam door. De grondwaterstand blijft door de leemlaag hoog en hierdoor zijn er in De Geelders bijzondere plantensoorten te vinden, die kenmerkend zijn voor het Brabantse leem. Bijvoorbeeld eenbes, schaafstro, gevlekte orchis, koningsvaren en bosanemoon. Ook staan de slootkanten op veel plaatsen vol slanke sleutelbloemen. De Geelders maakt in midden-Brabant deel uit van het Nationaal Landschap het Groene Woud.
Het Groene Woud vormt straks de 'groene long' in de stedendriehoek Den Bosch-Eindhoeven-Tilburg. Natuurgebieden zoals de Oisterwijkse Vennen, de Kampina, de Mortelen, de Scheeken en de Geelders worden met elkaar verbonden tot een groot natuur- en landschapspark. Via een natuurbrug kunnen grote grazers en andere zoogdieren, reptielen en amfibieën tussen Liempde en Best de rijksweg A2 oversteken. Na de Geelders gaat de wandeling over een van de vele mooie zandwegen, die je zo veelvuldig in deze streek tegen komt, verder. Je vind in deze streek veel hoge populieren. Langs de zandwegen, of zo maar in een lang gerekte strook langs een sloot in een weiland. Vroeger werd populierenhout gebruikt voor de klompenmakerij. Een ambacht wat nu in deze streek bijna is uitgestorven, maar toch kun je ook nu nog in Liempde een heuse klompenfabriek vinden, en wel de klompenmakerij van Aad Traa. De wandeling komt voor de eerste keer tijdens het lopen van de Geelders Route uit op de oever van de Dommel. Hier is de Dommel echter niet op zijn mooist. De rivier is op deze plek kaarsrecht en aan de overzijde raast het verkeer van de A2 voorbij. Na 300 m keert de rust weer terug en verlaat de route de Dommel weer voor even.
Daarna weer zo'n mooie Brabantse zandweg, met hoge populieren ,en velden vol sappige snijmaïs. Wat is het hier in deze streek toch heerlijk wandelen, overdacht ik niet voor de eerste maal. Dan worden de oevers van de Dommel voor de tweede keer aangedaan. Nu op deze plek is het er schilderachtig mooi! De rivier is ondanks de kanalisatie in de vorige eeuw hier nog kronkelend genoeg om in het landschap de romantische sfeer van al lang vervlogen tijden te doen herleven. De provincie en andere instellingen krijgen steeds meer oog voor de historische waarde van het oude cultuurlandschap. Door aankopen van land worden op veel plaatsen in Noord-Brabant het vroegere kleinschalige boeren-cultuurlandschap tot zijn oude glorie hersteld. Daar genieten wij wandelaars nu volop van. Via een klaphek en door een natuurgebied, wat is ontstaan uit een oude dode rivierbedding van de Dommel, gaat het de richting op van het dorpje Gemonde. Deze wandeldag trof ik het. Er was een café open en kon ik op het terras een lekker glas koel bier vatten. Het is hier op het terras goed toeven. Er zijn geen parasols nodig omdat er voor het café hoge volle leilinden staan, die voor een diepe koele schaduw op het terras zorgen. Het is heerlijk wandelen door het boerenlandelijke gebied rondom Gemonde. Langzamerhand worden de plukjes bos onderweg dieper en komt het bosgebied van de Geelders weer in het zicht. Na het oversteken van de Boxtelseweg (N618) heb ik niet de officiële route over een verharde weg door het drinkwater- winningsgebied gevolgd maar ben direct rechtdoor langs de rand van een maisveld verder gelopen. Dit graspad, eerst langs het maisveld en verop door het bos, is mooier dan de verharde weg. Mijn oude vrienden, de steekgrage bloedslurpers dienden zich weer aan. Ik werd er echt handig in om bij de minst of geringste beroering in de buurt van mijn blote kuiten direct met een harde mep uit te halen. Daar hadden ze niet van terug en liet ik, gelijk aan Klein Duimpje met zijn broodkorrels, een spoor van nog warme geplette insektenlijkjes op de grond na. Het laaste stukje van de route door de Geelders volgt gedeeltelijk het Duitse Lijntje. De spoorlijn is allang geleden buiten gebruik gesteld, maar de rails liggen er nog steeds. De oude spoordijk van het Duits Lijntje vormt steeds meer een groen lint door Oost-Brabant en een stukje van Limburg. Van Gennep tot Boxtel is het een mooie verbinding tussen verschillende kleine en enkele grotere natuurgebieden. Ook dit laatste gedeelte van de route is wonderschoon. Uiteindelijk komt het parkeerterreintje vlakbij het café Het Groene Woud weer in beeld. Het café was gesloten. Dat tref ik toevallig nu altijd, als ik in deze buurt aan het wandelen ben en na afloop hier nog wat wil gaan gebruiken. Dan maar snel naar huis! Ik verheug mij al op de volgende wandeling die ik door de mooie Bossche Meierij zal gaan maken!
Naar de webpagina van de GPS wandeling
klik hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten