Daar moet je beslist eens gaan wandelen, zo bezwoer mij de vrolijke dame, die iedere ochtend heel efficiënt het heerlijke ontbijt in gasthof Sternen serveert. Wandelen rond Ehrsberg is heel mooi, zo vertelde ze! Je kunt er van af de hoog gelegen weidepaden van prachtige uitzichten over de omliggende diepe dalen genieten. Zij vertelde mij dat zij ook een fervent wandelaarster is en al veel mooie tochten in de omgeving heeft afgelegd. Zulke goede raad, van iemand die in deze prachtige omgeving is opgegroeid, moet je natuurlijk niet in de wind slaan. Op de topografische kaart zag ik al snel dat dit wel een heel bijzonder mooie streek moest zijn om te wandelen. Het dorp Ehrsberg ligt op een hoogte van 840 meter en is omgeven door glooiende weilanden, bossen en diepe beekdalen, waaronder het bekende schitterende Wiesetal. Na wat gepuzzel had ik al snel een wandelroute uitgezet, waarbij de te overbruggen hoogte verschillen niet al te groot zouden zijn. Als je elke dag in de vakantie wandelingen wilt maken, dan moeten deze niet al te zwaar zijn. Anders houd je het niet lang vol! De route start in het hart van Ehrsberg. Het dorpje is maar klein, zodat je al binnen een paar minuten door de omliggende weilanden wandelt. En inderdaad, de vrolijke wandelende serveerster van het ontbijt had geen woord te veel gezegd. De uitzichten zijn werkelijk fenomenaal! De hellingen van de weilanden zijn steil, zodat je bijna loodrecht naar beneden het Wiesetal in kijkt. Toch wandel je er zonder al te veel moeite. De route voert namelijk voor een groot gedeelte op gelijke hoogte over een hoheweg, die om de bergtop heen loopt, waar Ehrsberg op gelegen is. Na eerst een stuk wandelen door de weilanden loopt de route daarna door een mooi hellingbos. Toen ik het bos uitkwam viel mijn oog op een grote zwartgele salamander, die zich op de grintweg door de spaarzame zonnestralen liet verwarmen. Schuw was het reptiel niet, zodat ik het uitgebreid op de foto en video kon zetten. Het ging hier om een vuursalamander, zo zag ik later thuis op Internet. De fel geel kleurige strepen op de zwarte achtergrond dienen als waarschuwing aan andere dieren, dat de salamander giftig is en niet eetbaar. Hoe ouder het reptiel, des te giftiger het wordt, zo las ik. Het is een van de grootste Europese amfibieën en onderscheid zich van andere soorten amfibieën, omdat er voor de voortplanting geen eieren worden afgezet, maar deels, soms al volledig, ontwikkelde larven ter wereld worden gebracht. Kijk, dat zijn interessante wetenswaardigheden, die mijn wandelverhaal rond Ehrsberg de nodige diepgang mee geven! De hoheweg is eerst een vrij brede grintweg maar wordt verder op smaller en smaller. De weg gaat over in een smal graspad, maar blijft zich op de zelfde hoogte steeds maar weer verder om de bergtop slingeren. Het is werkelijk een prachtige route om te lopen, en je bent constant verzekerd van schitterende verre uitzichten. Dat laten de bijgaande foto's van de wandelblog ook wel zien. Na zo'n acht kilometer wordt de hoheweg verlaten. Via een hier en daar zompig weidepad gaat het nu zo'n 200 meter omhoog. Het graspad is zo zompig omdat koeien er ook gebruik van maken en er bovendien een beekje langs, en soms zelfs er over, naar beneden stroomt. Met goede waterdichte wandelschoenen, en door te stappen van graspol naar graspol, is dit ongerief niet al te hinderlijk. Het soppige weidepad eindigt in een bos en gaat, na een summiere afrastering te zijn gepasseerd, daar over in een smal bospad. Even verder op in het bos keert de route, via een andere hoger gelegen hoheweg, weer terug naar Ehrsberg. Het is eigenlijk een herhaling van het eerste stuk van de route, met de zelfde prachtige uitzichten, maar nu 200 meter hoger. Langs de weg lag een hoge stapel gezaagde lange boomstammen. Ze lagen er al even, want ze waren bijna vergaan en overwoekerd door paddestoelen, schimmels en mos. De rode merktekens van de eigenaar waren aan de kopse kanten van de stammen nog te zien. De eigenaar van het hout was vast en zeker zo'n 50 jaar geleden vergeten dat hij hier in het bos nog een prachtige stapel timmerhout had liggen. In de ochtend had de zon zich nog niet veel laten zien, maar uiteindelijk keerde ik in de stralende zonneschijn weer terug in Ehrsberg. Daarna volgde nog een mooie autorit vanuit Ehsberg omlaag, om daarna via het nauwe diepe beekdal van de Angenbach weer omhoog, langs Todtmoos, naar het gasthof in Schwarzenbach terug te keren. De volgende dag heb ik de vrolijke serveerster van het ontbijt uitbundig bedankt voor de gouden tip, die mij deze mooie wandelroute had bezorgd!
Naar de webpagina van de GPS wandeling klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten