Het is voor deze wandelroute langs de sprengenbeken tussen Vaassen en Niersen wel jammer dat kasteel Cannenburch en het kasteelpark op dit moment worden gerestaureerd en opnieuw ingericht. Daardoor is het kasteelpark de eerste tijd niet toegankelijk en moet de route langs de zijkant van het kasteelpark worden afgelegd. Des ondanks blijft het meer dan de moeite waard om het kasteel en parkbos vanaf de rand te bekijken. De wandeling begint bij het grote parkeerterrein aan de Julianalaan bij de oprit naar het kasteel. Hester en ik liepen de wandeling op vrijdag 2 januari 2009. Al eerder hebben wij samen in dit gebied een mooie GPS wandeling gelopen en wel 'Nierser Sprengen 17 km' klik hier. Toen Maarten van Rossum zijn kasteel in 1543 kocht, was het een ruïne. Van Rossum was 65 geworden en ging met pensioen. Jarenlang had hij gediend in het leger voor de hertog van Gelre. Als machtige en gevreesde veldheer schrok hij er niet voor terug om zich te verrijken met wat hij al plunderend tegenkwam. Zodoende kreeg hij diverse kastelen en landhuizen in handen, waaronder Kasteel Cannenburch. Hij wilde er een groot jachtslot van maken. Zo ver is het nooit gekomen, want na twaalf jaar bouwen overleed Van Rossum aan de pest. Zijn zus Margriet, getrouwd met Johan van Isendoorn, erfde het kasteel. Ruim drie eeuwen bleef het in handen van de familie Isendoorn. Nu is het eigendom van de Stichting 'Vrienden der Geldersche Kastelen'.
Wie vroeger een kasteel wilde bouwen, moest eerst op zoek naar een waterbron om een put te slaan. Kasteelheren moesten namelijk altijd rekening houden met het feit dat ze belegerd konden worden. Voldoende drinkwater was dan van levensbelang. Kasteel Cannenburch had ook een waterput in zijn kelders. Uiteraard stond het water uit de put niet in verbinding met het water uit de gracht, want dat zou de vijand eenvoudig kunnen vergiftigen. Het water van dit kasteel kwam rechtstreeks uit de Veluwse sprengenbeken. Al eeuwenlang zakt het regenwater op de Veluwe diep in de grond weg om en paar decennia later weer naar boven te sijpelen. Daar maakte men in de 17de en 18de eeuw handig gebruik van. Veel waterbronnen, die sprengenkoppen worden genoemd, werden doelbewust geëxploiteerd. Voor het bevloeien van land, voor waterbronnen, en voor het aandrijven van watermolens. Om het water op de plaats van bestemming te brengen werden sprengenbeken aangelegd. Ze werden met de hand gegraven, kilometers lang. Ook in de omgeving van Vaassen ontstond een vernuftig systeem van sprengenbeken. Langs de beek verrezen molens, die door het sprengenwater werden aangedreven. Al in de 15de eeuw is bij de Cannenburch sprake van een watermolen en een bos, genaamd Vogelhegge. Ten tijde van Maarten van Rossem was er een tuinaanleg, compleet met kruidentuin en doolhof, waarvoor boompjes uit Luxemburg moesten overkomen. Het water van de nabijgelegen sprengen en beken is een belangrijk element gebleven, zowel om een molen aan te drijven, als ten behoeve van visvijvers ten noorden van het kasteel, die in de 16de of 17de eeuw zijn gegraven. In het midden van de 17de eeuw besloeg de aanleg ongeveer 6 ha en bestond behalve uit de vijvers uit een hof, een boomgaard en een bos. Het stelsel van molenbeken werd tussen 1660 en 1700 aangelegd.
Zo lang het kasteelpark voor wandelaars is afgesloten gaat de wandeling het eerste stuk van de route over een verharde weg tussen het kasteelpark en de buitenwijken van Vaassen. Na ongeveer zeshonderd meter loop je verder over de onverharde Emmalaan. Dit zelfde stuk op de Emmalaan zal op de terugweg ook weer worden afgelegd. De zandwegen zijn vlak bij Vaassen nu eenmaal dun gezaaid en moeten voor een mooie rustige wandelroute dubbel worden benut. Na vervolgens een stukje wandelen op een verharde weg, mooi gelegen tussen weilanden en houtwallen, gaat de tocht daarna geheel over onverharde bos- en weidepaden verder. Je loopt hier voorbij de mooie klassiek Veluwse boerderij Geelmolen. Zoals de naam al aangeeft stond hier vroeger ook een watermolen. Even verder op gaat het langs viskwekerij 't Hol, waar de viskweekvijvers gevoed worden door het heldere zuurstofrijke bekenwater. De forellen voelen zich hier hier heel happy bij. De weilanden waren licht berijpt. Met de mooie boerderij Geelmolen op de achtergrond, een prachtig winters Veluws tafereeltje. Hester en ik liepen te genieten. Hester uiteraard als gewoonlijk ver voorop, want ik was druk bezig met het fotograferen en filmen van de prachtige omgeving. Dat kost nu eenmaal tijd! Zij is er gelukkig zo langzamerhand aan gewend geraakt dat ik, nog na hijgend van het snelle lopen na een foto en filmsessie, na een tijdje mij weer bij haar aansluit.
Na het berijpte weiland met de visvijvers gaat de route over smalle voetpaden door de uitgestrekte bossen rond Niersen verder. Alleen het ruisen van de bomen en het kabbelen van het sprengenwater onderbreken de stilte. In dit gedeelte van het bos liggen een aantal sprengenkoppen, de bronnen van waaruit de beken gevoed worden. Een prachtig oud, en zo op het oog een natuurlijk gevormd landschap, om heerlijk doorheen te dwalen! Je zou nu niet meer zeggen dat deze natuurrijkdom hier allemaal vroeger eens door mensenhanden is geschapen. Gezellig naast elkaar op een ongevallen boomstam hebben Hester en ik onze broodjes opgegeten. Horeca zal je dan ook op deze wandelroute niet aantreffen. Het is winter, wij kregen het dus koud, daarom gingen we al snel weer verder met wandelen. Halverwege de wandeling ligt Niersen als een agrarische enclave midden in de bossen van het Kroondomein. Een heerlijk rustig romantisch gelegen boeren gehuchtje.Vroeger stond er een kleine watermolen, het Klundermolentje.
Begin 20ste eeuw verloren de watermolens hun economische waarde. De molenaars verdwenen en de beken raakten in verval. Maar tegenwoordig staan de sprengenbeken weer volop in de belangstelling. Omdat ze en belangrijke rol spelen in het afwateringssysteem van de Veluwe, worden ze overal in oude glorie hersteld. Na het passeren van Niersen loopt je voortdurend over zandpaden, langs kabbelende sprengenbeken, die zich hier kaarsrecht door de bossen en weilanden snijden. Dan komt het Kasteel Cannenburgh weer in het zicht. Het zal wel tot eind 2010 duren voordat de renovatie van het kasteelbos en kasteel is afgerond en het park weer toegankelijk is. De bronzen Maarten van Rossum, in alle rust gezeten op een bank voor zijn kasteel, lijkt zich hier niet druk om te maken! Dus waarom wij dan wel? Wij gaan lekker nog eens in het voorjaar van 2011 terug naar Kasteel Cannenburgh, om dan wel de wandeling door het dan ongetwijfeld in alle pracht gerestaureerde kasteelbos te kunnen maken!
Wie vroeger een kasteel wilde bouwen, moest eerst op zoek naar een waterbron om een put te slaan. Kasteelheren moesten namelijk altijd rekening houden met het feit dat ze belegerd konden worden. Voldoende drinkwater was dan van levensbelang. Kasteel Cannenburch had ook een waterput in zijn kelders. Uiteraard stond het water uit de put niet in verbinding met het water uit de gracht, want dat zou de vijand eenvoudig kunnen vergiftigen. Het water van dit kasteel kwam rechtstreeks uit de Veluwse sprengenbeken. Al eeuwenlang zakt het regenwater op de Veluwe diep in de grond weg om en paar decennia later weer naar boven te sijpelen. Daar maakte men in de 17de en 18de eeuw handig gebruik van. Veel waterbronnen, die sprengenkoppen worden genoemd, werden doelbewust geëxploiteerd. Voor het bevloeien van land, voor waterbronnen, en voor het aandrijven van watermolens. Om het water op de plaats van bestemming te brengen werden sprengenbeken aangelegd. Ze werden met de hand gegraven, kilometers lang. Ook in de omgeving van Vaassen ontstond een vernuftig systeem van sprengenbeken. Langs de beek verrezen molens, die door het sprengenwater werden aangedreven. Al in de 15de eeuw is bij de Cannenburch sprake van een watermolen en een bos, genaamd Vogelhegge. Ten tijde van Maarten van Rossem was er een tuinaanleg, compleet met kruidentuin en doolhof, waarvoor boompjes uit Luxemburg moesten overkomen. Het water van de nabijgelegen sprengen en beken is een belangrijk element gebleven, zowel om een molen aan te drijven, als ten behoeve van visvijvers ten noorden van het kasteel, die in de 16de of 17de eeuw zijn gegraven. In het midden van de 17de eeuw besloeg de aanleg ongeveer 6 ha en bestond behalve uit de vijvers uit een hof, een boomgaard en een bos. Het stelsel van molenbeken werd tussen 1660 en 1700 aangelegd.
Zo lang het kasteelpark voor wandelaars is afgesloten gaat de wandeling het eerste stuk van de route over een verharde weg tussen het kasteelpark en de buitenwijken van Vaassen. Na ongeveer zeshonderd meter loop je verder over de onverharde Emmalaan. Dit zelfde stuk op de Emmalaan zal op de terugweg ook weer worden afgelegd. De zandwegen zijn vlak bij Vaassen nu eenmaal dun gezaaid en moeten voor een mooie rustige wandelroute dubbel worden benut. Na vervolgens een stukje wandelen op een verharde weg, mooi gelegen tussen weilanden en houtwallen, gaat de tocht daarna geheel over onverharde bos- en weidepaden verder. Je loopt hier voorbij de mooie klassiek Veluwse boerderij Geelmolen. Zoals de naam al aangeeft stond hier vroeger ook een watermolen. Even verder op gaat het langs viskwekerij 't Hol, waar de viskweekvijvers gevoed worden door het heldere zuurstofrijke bekenwater. De forellen voelen zich hier hier heel happy bij. De weilanden waren licht berijpt. Met de mooie boerderij Geelmolen op de achtergrond, een prachtig winters Veluws tafereeltje. Hester en ik liepen te genieten. Hester uiteraard als gewoonlijk ver voorop, want ik was druk bezig met het fotograferen en filmen van de prachtige omgeving. Dat kost nu eenmaal tijd! Zij is er gelukkig zo langzamerhand aan gewend geraakt dat ik, nog na hijgend van het snelle lopen na een foto en filmsessie, na een tijdje mij weer bij haar aansluit.
Na het berijpte weiland met de visvijvers gaat de route over smalle voetpaden door de uitgestrekte bossen rond Niersen verder. Alleen het ruisen van de bomen en het kabbelen van het sprengenwater onderbreken de stilte. In dit gedeelte van het bos liggen een aantal sprengenkoppen, de bronnen van waaruit de beken gevoed worden. Een prachtig oud, en zo op het oog een natuurlijk gevormd landschap, om heerlijk doorheen te dwalen! Je zou nu niet meer zeggen dat deze natuurrijkdom hier allemaal vroeger eens door mensenhanden is geschapen. Gezellig naast elkaar op een ongevallen boomstam hebben Hester en ik onze broodjes opgegeten. Horeca zal je dan ook op deze wandelroute niet aantreffen. Het is winter, wij kregen het dus koud, daarom gingen we al snel weer verder met wandelen. Halverwege de wandeling ligt Niersen als een agrarische enclave midden in de bossen van het Kroondomein. Een heerlijk rustig romantisch gelegen boeren gehuchtje.Vroeger stond er een kleine watermolen, het Klundermolentje.
Begin 20ste eeuw verloren de watermolens hun economische waarde. De molenaars verdwenen en de beken raakten in verval. Maar tegenwoordig staan de sprengenbeken weer volop in de belangstelling. Omdat ze en belangrijke rol spelen in het afwateringssysteem van de Veluwe, worden ze overal in oude glorie hersteld. Na het passeren van Niersen loopt je voortdurend over zandpaden, langs kabbelende sprengenbeken, die zich hier kaarsrecht door de bossen en weilanden snijden. Dan komt het Kasteel Cannenburgh weer in het zicht. Het zal wel tot eind 2010 duren voordat de renovatie van het kasteelbos en kasteel is afgerond en het park weer toegankelijk is. De bronzen Maarten van Rossum, in alle rust gezeten op een bank voor zijn kasteel, lijkt zich hier niet druk om te maken! Dus waarom wij dan wel? Wij gaan lekker nog eens in het voorjaar van 2011 terug naar Kasteel Cannenburgh, om dan wel de wandeling door het dan ongetwijfeld in alle pracht gerestaureerde kasteelbos te kunnen maken!
Downloaden GPS track van de route klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
2 opmerkingen:
Hoi Joop,
Door dat fotograferen en filmen was het inderdaad soms nodig dat jij hard moest lopen om mij weer in te halen. Aan de andere kant heb ik, om niet te bevriezen, zo nu en dan een vorm van 'hondjesgedrag' vertoont door weer terug te lopen in jouw richting. Zo zijn we beide warm gebleven. Was wel nodig op die koude maar gezellige wandeldag. Groetjes, Hester
.....en een gezellige wandeldag was het zeker! Moeten we absoluut weer eens snel herhalen. Ik heb nog wel een aantal GPS wandelingen in het noorden van het land voor dit doel in de aanbieding.
Groetjes, Joop.
Een reactie posten