Afwisseling van landschap houdt het wandelen interessant. De ene week wandelen in het mooie Brabantse land en dan de volgende week weer een wandelroute door het veenweidegebied van de Alblasserwaard. Zo blijft het lopen leuk. Voor zondag 14 december 2008 had ik een wandeling op de agenda staan die voor een gedeelte gebruik maakt van de route van het Oud-Alblaspad. De bestaande wandelroute van het Oud-Alblaspad heb ik echter uitgebreid met de route over de eeuwen oude historische Tiendweg Kooiwijk. De GPS wandeling heeft daar mee een lengte gekregen van 15 km. Precies lang genoeg voor een koude korte winterdag in december. De wandeling begint vanaf het parkeerterrein van Staatsbosbeheer in het Alblasserbos aan de Peilkade in de gemeente Papendrecht. Het mooie veenweidegebied van de Alblasserwaard en de aangrenzende Vijfherenlanden wordt getypeerd door uitgestrekte weiden met grazend vee, knotwilgen, vooral veel water, en molens. Tussen de Lek, de Noord de Merwede en Diefdijk strekken de lintdorpen zich langgerekt uit. Langs de kronkelige veenstroompjes, of kaarsrecht door het groene, beneden de zeespiegel gelegen, land. Wandelend over de soms eeuwen oude paden beleef je de rijke historie van dit prachtige Hollandse landschap. Stadjes aan de rivier, monumentale boerderijen, kerkjes, tiendwegen, boezems en eendenkooien, maken deze streek tot een waar wandel- en fietsparadijs.
Bij het parkeerterrein van Staatsbosbeheer in het Alblasserbos liggen grote stapels boomstammen. Het bos is circa dertig jaar oud en wordt nu momenteel in de winter van 2008 op 2009 uitgedund. Het bos is dertig jaar geleden keurig aangeplant. Alle bomen netjes op een rij en per m2 een boom. De bomen staan hierdoor veel te dicht op elkaar waardoor ze niet goed tot ontwikkeling kunnen komen. Door open plekken te maken in het bos krijgt de ondergroei meer de ruimte en kan het Alblasserbos zich op een natuurlijke wijze verder ontwikkelen. Het is hier in het Alblasserbos een prachtig stukje natuur met vele vogels in de naast gelegen weilanden. Je hoort echter wel in de verte het verkeersgeruis van de A15 en merkt dat de bewoonde wereld hier niet ver vandaan ligt. Een stukje verder op de route in het bos loop je voorbij zeven piramiden die op voetstukken in een vijver opgesteld staan. Het gaat hier om het Piramide Project 88 van de Rotaryclub Kinderdijk. De piramiden zijn hol van binnen en bevatten boodschappen aan de toekomst. De piramiden zijn verkocht ter ondersteuning van de aktie 'Polio de wereld uit'. Het project oogt zo te midden van de natuur als kunstwerk heel aardig, zo besluit ik bij mij zelf in het voorbij lopen.
De doorkijkjes via brede rechte waterlopen vanuit het bos over de weilanden van de Alblasserwaard zijn schitterend. De zon stond zo vroeg in de morgen nog heel laag, en was nog niet van achter de laag hangende slierten wolken en nevels te voorschijn gekomen. Het winterse licht in het bos en over de weilanden was sfeervol en pastelkleurig van tint. Er stond vrijwel geen wind. Met andere woorden: het was uitermate heerlijk wandelweer! Ik liep volop te genieten van het mooie polderlandschap. Het Alblasserbos wordt verlaten. De route gaat verder door een drassig weiland. Het uitzicht op een kronkelig veenriviertje is fantastich mooi. Aan de horizon tekenen zich meerdere windmolens af. Een Hollandser landschap dan dit zal je niet snel ergens anders vinden! De route 'sopt' zich een weg door het weiland. Over de iets hoger gelegen oever van het veenriviertje is het nog het minst vochtig. Je komt in het weiland langs een oude molen zonder wieken en kap. In het ronde puntdak op de stenen romp zijn grote ramen aangebracht. Kennelijk heeft een kunstschilder hier zijn atelier. Het geheel ziet er tamelijk verwaarloosd uit, maar schilderachtig is het wel. Als een oase te midden in het uitgestrekte groene weiland, omgeven door wilgen en oude knoestige vruchtbomen. Verder op in de polder, langs een prachtige gerestaureerde windmolen, wordt de route door het zompige veenweiland weer verlaten. De molenaar moet echt bezeten zijn van windmolens. In het stukje land rondom de molen staan een aantal miniatuur uitgaven van zijn grote molen lustig te draaien.
Bij een visplek langs het riviertje de Alblas heb ik op een bank met een prachtig uitzicht over het water een rustpauze genomen en wat uit de rugzak gegeten. Doordat er vrijwel geen wind stond voelde het ondanks de lage temperatuur niet koud aan. Aan alle zijden rondom had ik uitzicht op windmolens. De natte veenpolders van de Alblasserwaard moeten droog worden gehouden en dat werd, tot nog wel in 1950, met behulp van windmolens gedaan. Nu zijn de windmolens verworden tot cultuurhistorische monumenten in het landschap. Het echte poldermaalwerk wordt nu door vele kleine elektrische pompgemalen gedaan. Niet zo mooi als de oude windmolens, maar wel uiterst effectief, als je ook in windstille perioden van droge voeten houdt. De wandeling gaat verder langs het mooie schilderachtige riviertje de Alblas. Daarna wordt het riviertje overgestoken en loopt de wandeling voor zo'n 500 meter over het fietspad van een verbindingsweg door de polders. Daarna gaat het linksaf de smalle Tiendweg Kooiwijk op.
De Tiendweg Kooiwijk is een eeuwen oude historische weg door het veenweidegebied van de Alblasserwaard. Door de eeuwen heen was de tiendweg in slechte staat geraakt. Van de Tiendweg Kooiwijk was alleen het deel van de Kooiwijkse molen tot aan de Heiweg te gebruiken als wandelroute. Op het deel van de Heiweg tot aan de Zijdeweg waren enkele slechte stukken van de tiendweg gedeeltelijk weggespoeld. Ook ontbrak aan de oostzijde een aansluiting met de Zijdeweg. De afgelopen jaren werkte Waterschap Rivierenland samen met enkele natuurorganisaties aan het herstel van dit pad. Daarbij werd gekozen voor een natuurvriendelijke oplossing. Voor de versteviging van de oevers van de tiendweg werden rijen palen in het water geslagen. Hierachter zijn takkenbossen gestapeld tot aan de waterlijn. Deze takken waren afkomstig van de knotwilgen en elzen die op de tiendweg staan. De resterende ruimte is opgevuld met bagger uit de sloot. Zo ontstond een oeverstrook waarvan sommige stukken net onder water staan en andere stukken droog vallen. Hierdoor groeit er inmiddels langs de oever een grote variëteit aan planten, met meer dan 100 soorten. Door de aansluiting op de Zijdeweg kunt je wandelen naar Zijdebrug, de Donk en Oud Alblas. Het westelijk deel van de tiendweg is deel van het Floris V-pad, dat loopt van Muiden via Schoonhoven naar Bergen op Zoom.
Je loopt op de tiendweg over een heel smal hoog dijkje met knotwilgen langs de kanten met aan weerszijden een brede vaart. De omliggende weilanden hebben allemaal een doorgang over de tiendweg. Op deze plekken is de doorgang van de tiendweg afgesloten met hekken. Overal, bij elk hek, is een overstap voor wandelaars aangebracht. Je komt er tientallen van op de wandeling over de tiendweg tegen. Op het laatst werd ik er echt handig in om deze horden, ondanks een bungelende zware fotocamera om mijn nek, vlot te nemen. De route over de tiendweg is zo'n drie kilometer lang. Bij de Kooiwijkse molen wordt de tiendweg verlaten en loopt de wandelroute, over een confortabele verharde weg langs het riviertje de Alblas, de richting op van het dorpje Oud-Alblas. Je oog wordt gestreeld door prachtige grote statige boerderijen. Veel van deze boerderijen zijn op donken gelegen. Donken zijn oude rivierzandruggen die boven het veen uitsteken. Het land overstroomde vroeger regelmatig. De eerste bewoners zochten de hogere gedeelten in het land op om hun boerderijen te vestigen. Langs de oevers van het riviertje de Alblas is dit oude boeren cultuurlandschap vrijwel ongeschonden in takt gebleven en aan de herverkavelingdrift van de laatste tientallen jaren ontsnapt. Een heerlijke route om te lopen!
Dan wordt in Oud-Alblas het riviertje weer over gestoken. In het dorpje kun je een aantal mooie gerestaureerde oude herenboerderijen bewonderen. Aan de andere oever van de Alblas gaat de wandeling, met mooie uitzichten over het water op de boerderijen aan de overzijde, weer terug de richting op van het Alblasserbos. Daar aangekomen slaat de wandeling linksaf. Hier moet je even goed opletten want het pad langs het hek van het erf van een huis is maar smal en je zou er gemakkelijk aan voorbij kunnen lopen. De wandeling gaat nu door het Alblasserbos de richting op van de Betuwelijn en de A15. Je hoort aan het toenemende verkeersgeruis dat de autoweg steeds dichter wordt genaderd. Het is nu eenmaal een rondwandeling en je moet op de een of andere manier weer bij de auto zien te komen. Dat kan helaas alleen maar door een stukje over een verharde weg tussen de Betuwelijn en de A15 te lopen. Maar het is toch wel interessant. Je ziet de tunnel van de Betuwelijn op deze plek uit de grond opduiken. Je kan hierbij constateren dat de ontwerpers hun best hebben gedaan om de noodzakelijke infrastructuur, zoals de transformatorhuizen, netjes in het landschap in te passen. Het laatste gedeelte van de route loopt door het Alblasserbos. De rust, de vogels en het groen keren weer terug. En daar staat dan weer het immer trouwe vervoermiddel op mij te wachten. Dan is het nog maar een klein kwartiertje terug rijden naar Gorinchem. Het is echt een geweldige mooie wandelroute, ondanks het stukje afzien langs de Betuwelijn en de A15. De rest van al de mooie afwisselende natuur die je op de route te zien krijgt is het tijdelijke ongemak dubbel en dwars waard!
Bij het parkeerterrein van Staatsbosbeheer in het Alblasserbos liggen grote stapels boomstammen. Het bos is circa dertig jaar oud en wordt nu momenteel in de winter van 2008 op 2009 uitgedund. Het bos is dertig jaar geleden keurig aangeplant. Alle bomen netjes op een rij en per m2 een boom. De bomen staan hierdoor veel te dicht op elkaar waardoor ze niet goed tot ontwikkeling kunnen komen. Door open plekken te maken in het bos krijgt de ondergroei meer de ruimte en kan het Alblasserbos zich op een natuurlijke wijze verder ontwikkelen. Het is hier in het Alblasserbos een prachtig stukje natuur met vele vogels in de naast gelegen weilanden. Je hoort echter wel in de verte het verkeersgeruis van de A15 en merkt dat de bewoonde wereld hier niet ver vandaan ligt. Een stukje verder op de route in het bos loop je voorbij zeven piramiden die op voetstukken in een vijver opgesteld staan. Het gaat hier om het Piramide Project 88 van de Rotaryclub Kinderdijk. De piramiden zijn hol van binnen en bevatten boodschappen aan de toekomst. De piramiden zijn verkocht ter ondersteuning van de aktie 'Polio de wereld uit'. Het project oogt zo te midden van de natuur als kunstwerk heel aardig, zo besluit ik bij mij zelf in het voorbij lopen.
De doorkijkjes via brede rechte waterlopen vanuit het bos over de weilanden van de Alblasserwaard zijn schitterend. De zon stond zo vroeg in de morgen nog heel laag, en was nog niet van achter de laag hangende slierten wolken en nevels te voorschijn gekomen. Het winterse licht in het bos en over de weilanden was sfeervol en pastelkleurig van tint. Er stond vrijwel geen wind. Met andere woorden: het was uitermate heerlijk wandelweer! Ik liep volop te genieten van het mooie polderlandschap. Het Alblasserbos wordt verlaten. De route gaat verder door een drassig weiland. Het uitzicht op een kronkelig veenriviertje is fantastich mooi. Aan de horizon tekenen zich meerdere windmolens af. Een Hollandser landschap dan dit zal je niet snel ergens anders vinden! De route 'sopt' zich een weg door het weiland. Over de iets hoger gelegen oever van het veenriviertje is het nog het minst vochtig. Je komt in het weiland langs een oude molen zonder wieken en kap. In het ronde puntdak op de stenen romp zijn grote ramen aangebracht. Kennelijk heeft een kunstschilder hier zijn atelier. Het geheel ziet er tamelijk verwaarloosd uit, maar schilderachtig is het wel. Als een oase te midden in het uitgestrekte groene weiland, omgeven door wilgen en oude knoestige vruchtbomen. Verder op in de polder, langs een prachtige gerestaureerde windmolen, wordt de route door het zompige veenweiland weer verlaten. De molenaar moet echt bezeten zijn van windmolens. In het stukje land rondom de molen staan een aantal miniatuur uitgaven van zijn grote molen lustig te draaien.
Bij een visplek langs het riviertje de Alblas heb ik op een bank met een prachtig uitzicht over het water een rustpauze genomen en wat uit de rugzak gegeten. Doordat er vrijwel geen wind stond voelde het ondanks de lage temperatuur niet koud aan. Aan alle zijden rondom had ik uitzicht op windmolens. De natte veenpolders van de Alblasserwaard moeten droog worden gehouden en dat werd, tot nog wel in 1950, met behulp van windmolens gedaan. Nu zijn de windmolens verworden tot cultuurhistorische monumenten in het landschap. Het echte poldermaalwerk wordt nu door vele kleine elektrische pompgemalen gedaan. Niet zo mooi als de oude windmolens, maar wel uiterst effectief, als je ook in windstille perioden van droge voeten houdt. De wandeling gaat verder langs het mooie schilderachtige riviertje de Alblas. Daarna wordt het riviertje overgestoken en loopt de wandeling voor zo'n 500 meter over het fietspad van een verbindingsweg door de polders. Daarna gaat het linksaf de smalle Tiendweg Kooiwijk op.
De Tiendweg Kooiwijk is een eeuwen oude historische weg door het veenweidegebied van de Alblasserwaard. Door de eeuwen heen was de tiendweg in slechte staat geraakt. Van de Tiendweg Kooiwijk was alleen het deel van de Kooiwijkse molen tot aan de Heiweg te gebruiken als wandelroute. Op het deel van de Heiweg tot aan de Zijdeweg waren enkele slechte stukken van de tiendweg gedeeltelijk weggespoeld. Ook ontbrak aan de oostzijde een aansluiting met de Zijdeweg. De afgelopen jaren werkte Waterschap Rivierenland samen met enkele natuurorganisaties aan het herstel van dit pad. Daarbij werd gekozen voor een natuurvriendelijke oplossing. Voor de versteviging van de oevers van de tiendweg werden rijen palen in het water geslagen. Hierachter zijn takkenbossen gestapeld tot aan de waterlijn. Deze takken waren afkomstig van de knotwilgen en elzen die op de tiendweg staan. De resterende ruimte is opgevuld met bagger uit de sloot. Zo ontstond een oeverstrook waarvan sommige stukken net onder water staan en andere stukken droog vallen. Hierdoor groeit er inmiddels langs de oever een grote variëteit aan planten, met meer dan 100 soorten. Door de aansluiting op de Zijdeweg kunt je wandelen naar Zijdebrug, de Donk en Oud Alblas. Het westelijk deel van de tiendweg is deel van het Floris V-pad, dat loopt van Muiden via Schoonhoven naar Bergen op Zoom.
Je loopt op de tiendweg over een heel smal hoog dijkje met knotwilgen langs de kanten met aan weerszijden een brede vaart. De omliggende weilanden hebben allemaal een doorgang over de tiendweg. Op deze plekken is de doorgang van de tiendweg afgesloten met hekken. Overal, bij elk hek, is een overstap voor wandelaars aangebracht. Je komt er tientallen van op de wandeling over de tiendweg tegen. Op het laatst werd ik er echt handig in om deze horden, ondanks een bungelende zware fotocamera om mijn nek, vlot te nemen. De route over de tiendweg is zo'n drie kilometer lang. Bij de Kooiwijkse molen wordt de tiendweg verlaten en loopt de wandelroute, over een confortabele verharde weg langs het riviertje de Alblas, de richting op van het dorpje Oud-Alblas. Je oog wordt gestreeld door prachtige grote statige boerderijen. Veel van deze boerderijen zijn op donken gelegen. Donken zijn oude rivierzandruggen die boven het veen uitsteken. Het land overstroomde vroeger regelmatig. De eerste bewoners zochten de hogere gedeelten in het land op om hun boerderijen te vestigen. Langs de oevers van het riviertje de Alblas is dit oude boeren cultuurlandschap vrijwel ongeschonden in takt gebleven en aan de herverkavelingdrift van de laatste tientallen jaren ontsnapt. Een heerlijke route om te lopen!
Dan wordt in Oud-Alblas het riviertje weer over gestoken. In het dorpje kun je een aantal mooie gerestaureerde oude herenboerderijen bewonderen. Aan de andere oever van de Alblas gaat de wandeling, met mooie uitzichten over het water op de boerderijen aan de overzijde, weer terug de richting op van het Alblasserbos. Daar aangekomen slaat de wandeling linksaf. Hier moet je even goed opletten want het pad langs het hek van het erf van een huis is maar smal en je zou er gemakkelijk aan voorbij kunnen lopen. De wandeling gaat nu door het Alblasserbos de richting op van de Betuwelijn en de A15. Je hoort aan het toenemende verkeersgeruis dat de autoweg steeds dichter wordt genaderd. Het is nu eenmaal een rondwandeling en je moet op de een of andere manier weer bij de auto zien te komen. Dat kan helaas alleen maar door een stukje over een verharde weg tussen de Betuwelijn en de A15 te lopen. Maar het is toch wel interessant. Je ziet de tunnel van de Betuwelijn op deze plek uit de grond opduiken. Je kan hierbij constateren dat de ontwerpers hun best hebben gedaan om de noodzakelijke infrastructuur, zoals de transformatorhuizen, netjes in het landschap in te passen. Het laatste gedeelte van de route loopt door het Alblasserbos. De rust, de vogels en het groen keren weer terug. En daar staat dan weer het immer trouwe vervoermiddel op mij te wachten. Dan is het nog maar een klein kwartiertje terug rijden naar Gorinchem. Het is echt een geweldige mooie wandelroute, ondanks het stukje afzien langs de Betuwelijn en de A15. De rest van al de mooie afwisselende natuur die je op de route te zien krijgt is het tijdelijke ongemak dubbel en dwars waard!
Naar de webpagina van de GPS wandeling klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten