De GPS wandeling rondom de Bekendelle stond al vanaf maart 2008 op mijn website in de afdeling 'nog te lopen wandeltochten'. Er ruste echter een embargo op deze wandeltocht. Hester had al direct aangegeven dat zij absoluut de tocht in deze mooie omgeving bij Winterswijk met mij wilde gaan lopen en ik het beslist niet in mijn hoofd moest halen om de tocht alleen, zonder haar erbij, te gaan afleggen. Tja, de wil van mijn jongere zus is wet in onze kleine familie. Het duurde even, maar op vrijdag 26 september 2008 was het dan zover. Ik heb haar van het station in Velp opgehaald en een uurtje later arriveerden wij bij het startpunt van de route. De wandeling begint vanaf het parkeerterrein van het restaurant Berenschot's Watermolen. Wij hadden ons zelf na het wandelen een lekker uitgebreid diner in het restaurant beloofd. Vol interesse bekeken wij de menukaart die buiten op een tafeltje bij de deur van het restaurant lag. Er stonden heerlijke dingen op! Een fijn vooruitzicht voor de namiddag! De oude watermolen kent een rijke historie en is prachtig gelegen langs de beek de Boven Slinge aan de rand van de Bekendelle.
De Bekendelle in de buurtschap Woold bij Winterswijk is maar een klein gebied. Toch behoort het tot de mooiste beekbossen die in Nederland nog zijn te vinden. Het bosgebied, eigendom van Natuurmonumenten en enkele particuliere eigenaren, wordt doorsneden door de Boven Slinge. Deze beek ontspringt in Duitsland achter het grensplaatsje Oeding om vervolgens aan een kronkeltocht te beginnen door de Winterswijkse buurtschappen Kotten, Brinkheurne, Woold en Miste om vervolgens via Aalten bij Doetinchem in de Oude IJssel uit te monden. In de Bekendelle krijgen beek en bos oerbosachtige allure, voornamelijk veroorzaakt door de lage oevers aan de zuidzijde van het gebied dat bestaat uit een ‘moerasbos’ dat ontstaan is in voormalige beekmeanders. Het beekbosgedeelte met de oude meanders van de Boven Slinge is aangekocht door de Vereniging Natuurmonumenten. Langs deze oevers loopt een enkel wandelpad van de stenen naar de houten brug, die een uniek beeld geeft van een oorspronkelijk beekbos. Vooral in het voorjaar is het beekbos van een adembenemende schoonheid. Maar ook nu in de herfst is het meer dan de moeite waard om er doorheen te wandelen.
De route loopt eerst een klein stukje over een verharde weg, om daarna de Bekendelle binnen te gaan, waarna er langs de rand van de beek verder wordt gewandeld. Het pad was droog en goed begaanbaar. Het had gelukkig al een tijdlang niet meer geregend. Anders kan het hier in de Bekendelle op de lage oever aan de zuidzijde van de beek flink vochtig zijn. De beek treed in natte perioden regelmatig buiten zijn oevers. In een periode met veel regen kan de Bekendelle zelfs helemaal of gedeeltelijk onder water staan. Het is hier werkelijk schitterend! De laagstaande herfszon stond garant voor een beekbos vol hoge contrasten van diepzwarte schaduwpartijen en fel belichte gedeelten. Van sommige bomen waren de bladeren al getooid in een kleurrijke geel en rode herfstpracht. We liepen volop te genieten. Ik had juist een nieuwe zoomlens voor mijn camera aangeschaft. Ik kon de lens met dit mooie beeklandschap volop uitproberen. Het leverde prachtige haarscherpe foto's op, zo zag ik later thuis.
Na de Bekendelle gaat de wandeling verder door het typische Winterswijkse landschap met onregelmatig gevormde landerij kavels. Je loopt langs door houtwallen omzoomde bolle akkers, slingerende wegen, bossen en bosjes waartussen statige hoeven schuil gaan. Dit zogeheten coulisselandschap of hoevenlandschap kom je veel tegen in de Achterhoek. Het is ontstaan in de Middeleeuwen: de bevolking nam toe en de boeren zwermden uit over de minder vruchtbare gronden Rond Winterswijk vestigden ze zich op onregelmatig gevormde gronden en in verspreid liggende boerderijen. Vanwege het reliëfrijke landschap was er slechts ruimte voor kleine akkercomplexen. Op een bank lekker in de zon hebben Hester en ik genoeglijk een broodje gegeten. Wij zaten volop te genieten van het mooie landschap om ons heen. De wandeling komt door het gehucht Woold. Je vind daar nog een echte genoeglijke plattelandsschool. Het was juist pauze. De kinderen waren met veel kabaal aan het spelen op het schoolplein. De leraren zaten lekker op de stenen omheining van het plein in de zon met elkaar te praten. Hier gaat alles nog steeds rustig aan. Een heel verschil met het jachtige leven in de grote stad.
De route gaat daarna verder over een aantal verharde wegen. Veel verkeer vind je hier niet. Het landschap om je heen blijft onveranderd schitterend mooi. Je loopt op de verharde weg voorbij een fraai voorbeeld van een Achterhoekse scholtenboerderij. Eeuwenlang hebben de scholtenboerderijen in de omgeving van Winterswijk hun stempel gedrukt op het landschap en de samenleving. Pas in de 20ste eeuw raakte het grootgrondbezit versnipperd en namen natuurbeschermingsorganisaties het beheer gedeeltelijk over. Wie zich scholtenboer mocht noemen, was een vooraanstaande boer, die zichzelf tal van rechten toeeigende. In de 17de en 18de eeuw kregen ze steeds meer macht. Dankzij een lucratieve handel met het westen van het land konden ze van de opbrengst weer nieuwe landerijen opkopen. Zo ontstonden grote aaneengesloten scholtengoederen. Een zorgvuldig beheer van bossen en velden hebben het landschap een geheel eigen karakter gegeven. Een scholtenboerderij is te herkennen aan zijn sjieke, monumentale uitstraling. In de 19de eeuw werd bij veel boerderijen dwars voor het bedrijfsgedeelte een groot rechthoekig woonhuis gebouwd.
Na de verharde wegen gaat de wandeling weer over zand- en bospaden verder. Na het fotograferen van een oude boerderij was ik Hester in eens kwijt. Ik was al even benauwd. Ik heb de GPS ontvanger bij mij en zij helemaal niets. Zelfs geen zakje met broodkruimels, om haar spoor daar weer mee terug te vinden. Ze was in gedachte een kruising van paden voorbij gelopen. Na hard fluiten vonden we elkaar weer terug. Gelukkig maar! Na een aantal mooie zandpaden door de landerijen komt de Bekendelle weer in het zicht. Ik heb hier de route met een aantal lussen door het beekbos laten slingeren om zoveel mogelijk van het gebied te ontdekken. Het laatste stuk van de route gaat weer langs de beek de Boven Slinge. Wij hadden een tafel in het restaurant Berenschot's Watermolen klik hier gereserveerd om de wandeldag met een heerlijk diner af te sluiten. Dat was een schot in de roos. De keuken is daar verrukkelijk! Bovendien schenken ze er een heerlijke gekoelde witte huiswijn.
Het restaurant is ondergebracht in de watermolen Berenschot uit 1652. Vroeger stonden hier twee molens: een korenmolen (nu de oude molen) en een oliemolen (aan de andere kant van de beek). In 1911 kwam de molen in handen van de familie Berenschot. Tot 1987 produceerde de molen, bijgestaan door steeds modernere machines, verschillende soorten diermengvoeders. De laatste molenaar was Willem Buunk, achterkleinzoon van 'opa Berenschot'. Het ambachtelijke gedeelte van de molen werd in 1984 gerestaureerd. Het andere deel van de watermolen, waar vroeger de meelzakken lagen opgestapeld, is in authentieke staat hersteld en in 1991 geopend als restaurant. Het eten en drinken is er niet alleen overheerlijk, ook het historische interieur van het restaurant is de moeite van het bekijken meer dan waard! Wij hebben daar een genoeglijke paar uur doorgebracht. Om daarna zeer voldaan over de fijne wandeldag, en het heerlijke eten als mooie afsluiting hiervan, tevreden weer huiswaarts te keren.
Naar de webpagina van de GPS wandeling klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten