De omgeving van Ootmarsum is on-Nederlands mooi. Dit meest oostelijke stukje van Twente is een waar 'walhalla' voor wandelaars. Eerder had ik al eens een wandeling gemaakt door het Springendal klik hier. Toen was ik al onder de bekoring geraakt van het prachtige golvende landschap. Ik had mij dan ook voorgenomen in deze omgeving nog eens een lange wandeling te maken. Op dinsdag 24 juni 2008 was het dan zover. Een spiksplinter nieuwe route door deze prachtige omgeving, met een lengte van 20 km. Ik was al een dag eerder gearriveerd en had mijn kwartier opgeslagen in het mooi gelegen restaurant hotel Wyllandrie klik hier. Dat was een schot in de roos want de keuken is daar meer dan voortreffelijk! De route van de wandeltocht loopt dwars door het middeleeuws aandoende vroegere vestingstadje Ootmarsum. Ondanks dat ik een dag later er doorheen zou lopen heb ik op maandag, de dag dat ik in het hotel arriveerde, ruimschoots de tijd genomen om door dit bijzonder aantrekkelijke - een van de belangrijkste toeristenplaatsje van Twente - te dwalen. Er zijn vele horecagelegenheden in het centrum waar het goed rusten is. De plaats wordt al in 901 genoemd en is ooit een echt vestingstadje geweest met grachten en wallen. De loop van die wallen of stadsmuren is nog goed te zien. Het centrum is beschermd stadsgezicht en bevat vele vakwerkhuizen en andere historische gebouwen. Bijzonder zijn de grote gotische Westfaalse hallenkerk en het in rococostijl opgetrokken stadhuis.
De wandeling start op de parkeerplaats van de Kuiperberg aan de Almelosestraat, Ootmarsum. Op de Kuiperberg staat een watertoren. Normaal zijn watertorens heel hoog. Deze echter niet en is de watertoren op de Kuiperberg de liliput onder de watertorens, met een hoogte van slechts 9 meter. Meer hoeft ook niet want de Kuiperberg is zelf al zo'n 70 meter hoog en dat telt natuurlijk mee om voldoende druk op de waterleiding te krijgen. Het is heel confortabel om direct na het ontbijt in het hotel, zonder eerst een stuk te moeten rijden, met een wandeling te kunnen beginnen. Het wandelen in deze streek is puur genieten. Daar zijn een aantal motieven voor aan te voeren. Allereerst het glooiende landschap, dat zorgt voor steeds weer wisselende perspectieven en fraaie panorama's. Ten tweede de grote hoeveelheid onverharde wegen en paden, die een onbekommerde en rustige wandeling garanderen. En zeker niet op de laatste plaats plaats komt dit ook door de aangename variatie van een kleinschalig landschap met bosjes, houtwallen, beken, boerderijen, weilanden en akkers.
De drukke Amelosestraat wordt overgestoken en daarna ontvouwt zich al snel het idyllische landschap. Een landschap wat overduidelijk door de boeren is vormgegeven. De route klimt langzaam naar het boerderijencomplex 'de Roezeberg' dat bovenop de Nutter Esch ligt. De glooiende akkers op de es worden afgewisseld door bosjes en weilanden. De boerderij was vroeger een gemengd bedrijf, maar is tegenwoordig voor honderd procent kampeer- en vakantieboerderij. Verderop voert de route door een natuurgebiedje van Natuurmonumenten, het beekdal van de Hazelbeek. Het typisch Twentse beekje dankt zijn naam aan de hazelaars die langs het water staan. Op de oevers groeien de kwetsbare moerasvaren, boswederik en orchideeën zoals de zeldzame grote keverorchis. Natuurmonumenten probeert hier het beeklandschap zoals dat er omstreeks 1960 uitzag - graslandjes en akkertjes omzoomd door houtwallen - weer te herstellen.
De wandeling gaat verder noordwaarts door het prachtige golvende Twense landschap. De toegangshekken naar de weilanden zien er prachtig uit. Ze bestaan uit planken die uit kromme bomen zijn gezaagd. Door alle kronkels in de planken passen de hekken heel mooi in het glooiende landschap. Ik kwam voorbij een bord langs de kant van de weg, met het adres van een website, welke twee te verhuren vakantiehuizen in het bos aan prees klik hier. Inderdaad heel mooi en rustig gelegen vakantiehuisjes. Ik heb de website thuis in mijn favorieten gezet, mocht ik eens langer in deze streek willen verblijven. Het dal van de Mosbeek wordt door kruist. Dit schitterende, door het stromende beekwater diep uitgesleten natuurgebiedje, is eigendom van Landschap Overijssel. De zomer is heerlijk om te wandelen, maar wel is dan veel moois door een dicht groen bladeren tapijt aan het oog onttrokken. Ik denk dat in de herfst of winter nog veel meer van dit beekdal valt te genieten.
Inmiddels is de grens met Duitsland overgestoken. De wandeling gaat verder langs een goudgeel gekleurd korenveld vol met hel blauwe korenbloemen. Niet zo best voor de boer, al deze mooie korenbloemen, maar wel een prachtig gezicht die je aan vroegere tijden doen denken, toen landbouw nog kleinschalig werd bedreven. Een grote libel lag uitgebreid te zonnen op de zandweg. Dat kon ik niet laten passeren en heb snel, nog met de zware rugzak op, diep voor overgebukt een aantal foto's van dit mooie insect genomen. Zuchtend en steunend kwam ik uit de diep gebogen houding weer overeind. Dat valt lang niet mee naar zo'n stuk wandelen! Aan een picknicktafel verder op heb ik genoeglijk de meegevoerde crackers met boter besmeerd, belegd met plakken kaas en smakelijk opgegeten. Dit is de ware picknick beleving en voor mij voortaan niet meer vooraf besmeerde, klef geworden broodjes van huis uit, in mijn rugzak meevoeren!
De wandeling gaat verder over een heideveld, nu zuidwaarts, de richting van de Nederlandse grens op. Precies op de grens in de heide, met de mooie naam De Paardenslenke, ligt een grote grenssteen. Deze steen ligt hier al vanaf het jaar 799. In het jaar 1200 is de steen in gebruik genomen als wegwijzer. In 1999 is de in de grenssteen uitgebeitelde inscriptie gerenoveerd. Ten minste, dat heb ik persoonlijk uit alle informatie op de steen afgeleid. Maar ik kan het mis hebben, en zal de foto van de grenssteen in het fotoalbum opnemen, zodat andere meer historisch onderlegde wandelaars mij zo nodig kunnen corrigeren. De route gaat verder door een open gebied. Hier worden oude waterstromen en bronnen hersteld. De voormalige landbouwgrond is afgeplagd. De zandwegen zijn voorzien van goten, bestaande uit natuurstenen, zodat het nu weer bevrijde, voluit stromende kwelwater, de wegen intact zal laten. Dus precies zoals ook vroeger met de loop van de natuur werd omgegaan. Op een bank, met een weids uitzicht over deze mooie herstelde natuur, heb ik weer gepicknickt met de crackers met kaas. Heerlijk, heerlijk!
De route gaat hierna door het bos naar de bronnen en vijvers waar het Springendal zo bekend om is. Het mooie natuurgebied van Staatsbosbeheer ligt boven op de stuwwal van Ootmarsum. Het is een rijk bos, afgewisseld door hooilandjes en een enkele akker. De bronnen van de Mosbeek en de Springendalsebeek zijn niet gegraven, maar borrelen op uit de bodem. Het water in de bronnen heeft een constante temperatuur van tien graden Celsius. Kenmerkende planten voor de directe omgeving zijn de schitterende orchideeën die het meest zullen opvallen, maar er staat ook volop goudveil en kleine watereppe. In het water van de glasheldere stromen leeft de beekprik: een palingachtig visje dat zich in de bodem ingraaft. De route steekt het dal dwars over en komt over een vlonder langs de bronvijver.
Het bos wordt weer verlaten, en al lopende door de glooiende akkers en weilanden rond de buurschap Oud Ootmarsum, komt de kerk van Ootmarsum in het zicht. Ik had dit mooie stadje gisteren al uitgebreid bekeken. Ik was moe en dorstig, en verlangde naar het koele bier en de riante tuinmeubels op het terras van het hotel. Ik heb mij er toe kunnen zetten om nog een paar foto's van het stadje te nemen. Echt enthousiast daarbij, als een ware fotofanaat, was ik niet meer. Al snel komt mijn tijdelijke wandelkwartier, het confortabele hotel Wyllandrie, weer in het zicht. Nu snel even douchen en dan lekker voldaan zitten op het terras. Genieten van het koude Twentse tapbier, en van de heerlijke wandeling die ik deze dag heb gemaakt!
Naar de webpagina van de GPS wandeling klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten