In vroegere jaren heb ik in deze streek van midden Limburg de NS-wandeling De Krang gelopen. In mijn herinnering liep ik hier door mooie stille moerasbossen, en langs brede zandwegen, die in grote bochten door de weilanden en akkers van het mooie Limburgse land slingerde. Ook was mij bij gebleven dat je vanaf het station in Weert wel heel lang door het bewoonde gebied van Weert moest lopen, voordat je eindelijk de natuur bereikt had. Evenzo is dit het geval op de terug weg naar het station. Ik wilde op dinsdag 17 juni 2008 deze wandeling graag nog eens gaan lopen, maar dan zonder de saaie stukken op de route, door het stedelijke gebied van Weert. Als GPS-wandelaar is het een fluitje van een cent om thuis op de PC een route uit te zetten die alle mooie gedeelten van de NS-wandeling De Krang in zich heeft, maar de lelijke stukken door de stad mist. De helft van de route volgt min of meer de NS-wandeling, voor de andere helft is de route totaal nieuw. De wandeling begint aan de Moeselpeelweg. Dat is een zijweg van de Ringbaan-Zuid in Weert. De auto kun je daar kwijt langs de kant van de weg, in de schaduw van een groepje bomen en struiken.
Op het eerste stuk van de wandeling loop je langs het natuurgebied de Moeselpeel. De Moeselpeel is niet voor wandelaars toegankelijk, maar vanaf zijkant kun je er genoeg van genieten. Eerst loop je over een rustige verharde landweg maar al snel gaat de route over een graspad langs een diepe greppel verder. Deze afwisseling in het wandelen op gras- en zandpaden, en stille verharde landwegen, zal zich de hele verdere route voortzetten. De Moeselpeel is een typisch voorbeeld van een Peelveen. Dit soort venen komt in ons land alleen maar voor op de grens van Noord-Brabant en Noord- en Midden-Limburg. In 1994 is de waterstand in de Moeselpeel flink verhoogd, waardoor het typische moeraskarakter versterkt werd. Daardoor hebben moerasplanten zoals de dotterbloem en de kattestaart het goed naar hun zin en dat is dan ook te zien aan de vele velden met dit gewas. De route gaat nu linksaf, een zandweg op, richting landgoed De Krang.
In het landgoed De Krang is een grote verscheidenheid aan bodemsoorten. Verder zijn er uit een lopende verschillen in de hoogteligging, vochtigheid en gebruik van de grond. Hierdoor is De Krang rijk aan planten en dieren. Behalve rijk aan dieren zijn de vochtige broekbossen van De Krang bijzonder rijk aan aan de meest uit een lopende verzameling van enthousiast stekende en prikkende insecten. Een dag later thuis wordt ik nog steeds geteisterd door allerlei jeukende bulten op mijn nek en armen. Maar dit kleine ongerief voor de wandelaar hoort nu eenmaal bij de wandelpret, en mij zal je daar verder niet over horen klagen! Halverwege het natuurreservaat is een ven met een vogelkijkscherm. De Krang is broedgebied en pleisterplaats voor verscheidene bos-, weide-, moeras- en watervogels. Het beheer van Natuurmonumenten is erop gericht deze rijke variatie aan planten en dieren zo volledig mogelijk tot haar recht te laten komen. Het is daar prachtig. Bovendien hou je ondanks de nattigheid de voeten droog, want een deel van dit moerasachtig gebied is voorzien van verhoogde wandelvlonders.
De wandeling gaat langs een akker over zandpaden verder. Hier waren minder insekten actief zodat ik ongestoord op een bank even kon rusten en een broodje eten. Na even honderd meter lopen over een verharde weg gaat de volgende twee kilometer van de route weer verder over een zandpad. Links van het pad kijk je uit op bossen en houtwallen. Aan de rechterzijde heb je een weids uitzicht over weilanden en akkers. Het was deze dag zonnig en niet al te warm. Er stond een lekker verkoelend briesje. Kortom, heerlijk wandelweer en ik liep dan ook op deze zandweg, door de mooie stille landerijen van midden Limburg, hartstikke te genieten. Onderwijl zocht ik objecten om een foto van te nemen voor het fotoalbum van de wandeltocht. Ik probeer tegenwoordig te vermijden om iedere keer weer met een geheugenkaartje vol met foto's van bos- en weidepaden thuis te komen. Dat wordt een beetje eentonig op de website, zoals ik van verschillende kanten krijg te horen. Het gaat wel een beetje tegen mijn natuur in, want ik vind nu eenmaal bos- en weidepaden iedere keer weer zeer fotogenieke onderwerpen! Maar ik doe mijn best. Dit mooie zandpad door de weilanden en bossen heb ik maar een paar keer gefotografeerd.
De zandweg is ten einde en de route gaat verder over een verharde weg. Op dit punt wijk ik af van de NS-wandeling. De route van de NS gaat door het dorpje Tungelroy. Met alle respect voor de bewoners van Tungelroy, ik vind niet dat er in dit dorpje veel valt te beleven. Ik heb mijn route dan ook langs de bovenzijde van het dorpje, over een prachtige landweg dwars door akkers en langs boomgroepen, laten verlopen. Een goede keus, zo bleek. Het is hier heerlijk wandelen en heel rustig. Je vind hier enkele boomkwekerijen. Een paar vrouwen waren tussen de nog kleine stekjes van de later zo groot wordende bomen het onkruid aan het wieden. Ze kletsten wat af en luid! Ik kon van ver horen wat ze zeiden. Het waren buitenlanders, dus verstaan is een ander verhaal. Met de hoge bomen langs de weg als voorgrond leverde de dames op de akker een mooie foto op. De drukke N292 wordt overgestoken. Na vier honderd meter gaat de wandeling weer verder over een zandpad. Nu loop je de volgende drie kilometer door het natuurgebied Tungelerwallen.
De Tungelerwallen is een stuifzandgebied, gedeeltelijk met bos en hei begroeid. Hier en daar is nog levend stuifzand aanwezig dat wordt vastgehouden door buntgras, struisgras, heidespurrie en ruighaarmossen. Ook zie je op bomen korstmos, wat aangeeft dat de lucht in het gebied rondom de Tungelerwallen zuiver, en nog prima in orde is. Ook door dit gebied heb ik de route zoveel mogelijk langs de rand van de bossen laten lopen. Ik hou er nu eenmaal van om aan een zijde van het wandelpad over open velden, akkers en weilanden uit te kunnen kijken. Het zicht in een dicht bos, op alleen maar bomen, bomen en dan weer een stel bomen, verveelt snel, zo is mijn ervaring. De Tungelerwallen worden weer verlaten. De wandeling gaat over de zelfde zandweg verder. Door de stille mooie weilanden vol met tevreden grazende zwartwit gevlekte melkfabriekjes en uit volle borst fluitende weidevogels. Opnieuw kon ik de zegeningen van de moderne tijd ervaren, want een telefoontje, waar ik al een tijdje op zat te wachten, kwam in deze pure stille natuur op mijn mobieltje door. Dat was dan ook weer mooi geregeld en kon ik ongestoord verder wandelen.
En dan loop je weer door het volgende natuurgebied. Dit keer door de bossen en velden rondom het dorpje Altweerterheide. Wel hebben welgestelde grondbezitters een gedeelte van het bosgebied opgeslokt en hun bezit omgeven met hekwerk van gaas. Je loopt op een gegeven moment door een naaldbos over een weg die aan beide zijde is omgeven door een hoog hek. Het lijkt wel of je door een militaire zone loopt. Maar dat is maar voor even. De prachtige gevarieerde loofbossen met beken, weilanden en kleine holle akkers keren weer terug. Het is hier bijzonder mooi en ongerept. Ook het asfaltgehalte van de landwegen op dit stukje van de route is laag. Ondanks dat er toch wel een aantal boerderijen langs deze mooie landelijke grindweg zijn gelegen. Maar dan gaat de wandeling voor de laatste vier kilometer over grotendeels verharde, maar wel uiterst stille wegen, verder. Je loopt hier langs voornamelijk mooie onderhouden boerderijen en landhuizen. Zo nu en dan krijg je echter een glimp te zien van het vroegere armoedige Limburgse verleden, als je voorbij een onbewoonbare half ingezakte boerderij en schuur komt. Het laatste stukje van de wandelroute gaat weer langs de Moeselpeel. Nu aan de andere zijde, over een zeer modderig boerenpad vol met karrensporen. Maar het is maar acht honder meter lang. Je kunt door voorzichtig langs de rand van de vol water staande karrensporen te lopen de voeten droog houden. Na nog een klein stukje lopen over het fietspad van de Ringbaan-Zuid ben je weer terug op de Moeselpeelweg waar de auto lekker koel in de schaduw van de bomen op je staat te wachten. De NS-wandeling De Krang is best wel aardig. Maar mijn eigen uitgezette alternatieve wandelroute De Krang met een lengte van 21 km wint het toch op alle fronten. Zo denk ik onbescheiden bij mij zelf, terwijl ik voldaan mijn verhitte wandelsandalen verruil voor een paar koele slippers. Nu snel terug naar huis, want de spannende voetbalwedstrijd van Nederland tegen Roemenie wacht!
Naar de webpagina van de GPS wandeling klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten