![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6eAonz59-_vDCM0VWVqQHdnz_kB0M1bxRlkhoN2QQr2jX-5SqR1WKTRuDUNZKE3bXJY3ER3SmaCavt9Xyenpf9c-BjlCCr6G7lxlzX-fjCPqow7zZTVjMquQ47uQjTpd4DXc_ROgDoWqo/s320/2008+feb+16+068.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIYa7DK_7NeHPwx2Jl7EfUQVWKXa62-wmj965nnbpOWo2K_37Zzr10VSAHKJVj8lsP3BG15mfqPw5XsIkeynWr4sPOetjS7ObYuo_SJMDC8TDTWZ-MI5iGSbN4MfqsXI8w4Zshz1s59VLs/s320/2008+feb+16+131.jpg)
De omgeving van het dorpje Scherpenzeel is werkelijk heel mooi en zeer afwisselend. Op een zonnige, maar wel koude, winterdag, op zaterdag 16 februari 2008, heb ik het klompenpad Het Dashhorsterpad gelopen. Ik heb gebruik gemaakt van de verschillende overstappunten naar andere klompenpaden in de buurt, zodat de totale lengte van de wandeltocht op deze dag uit kwam op 16 km. De wandeltocht voert je over oude landgoederen, boerenerven en langs delen van de Grebbelinie in de Gelderse Vallei. De wandelroute start vanaf het parkeerterrein van Partycentrum Schimmel, Stationsweg Oost 243, Woudenberg. Op het parkeerterrein bevind zich een informatiepaneel van het klompenpad. De route is voorzien van markeringen en daarom ook goed zonder GPS ontvanger te lopen.
De eerste 400 meter van de wandeling loopt over het fietspad van de drukke Stationsweg Oost maar slaat daarna, net voor het Valleikanaal, links af de Grebbeliniedijk op. Het Valleikanaal is in het begin van de jaren dertig aangelegd om het overtollige water, waar de Gelderse Vallei al eeuwenlang last van had, af te kunnen voeren. Hiervoor werd het tracé van bestaande beken zoals de Luntersebeek, de Broeksloot en de Modderbeek gebruikt. Het rechttrekken en vergraven van de beken was een zware klus, die op kosten van het Rijk door werkkozen uit Amsterdam met een minium aan hulpmiddelen werd verricht: een zogenaamd werkverschaffingproject. Het kanaal is nu een rustig viswater waarin meer dan twintig soorten vis leven. De wandelroute gaat door een weiland langs de oever van het kanaal. Hier loop je lekker te genieten van de weerspiegeling van de zon in het water. Zelfs in de koude wind, met 5 graden vorst, voelt het hier toch een beetje voorjaarsachtig aan.
De wandeling steekt het Valleikanaal over en gaat verder over het zandpad van de Roffelaarskade. Het gebied rond de Roffelaarskade is een prachtig natuurgebied dat doet denken aan een houtwal tussen de landerijen. Maar in 1799 is de kade ooit aangelegd als verdedigingswerk in de Grebbelinie. Om de Roffelaarskade te beschermen tegen sabotage werd het verdedigingswerk De Roffelaar aangelegd. Je ziet dit verdedigingswerk liggen aan de oostzijde, in de gedaante van grachten, omringd door aardenwallen. Nu tegenwoordig is het verdedigingswerk De Roffelaar een weelderige begroeide oase voor de vele vogels die hier verblijven.
In het verleden stonden veel boerderijen op de Veluwe en in de Gelderse Vallei met de achterzijde naar de weg. Dit was vanuit praktisch oogpunt, omdat de achterzijde de kant was waar gewerkt werd en dus makkelijker met werktuigen te bereiken was. Langs de route kom je dergelijke boerderijen veelvuldig tegen. Het land rond deze boerderijen is drassig en bestaat uit lage natte weilanden met daarin oude knotwilgen. De weilanden worden afgewisseld door drassige bosgebieden. Om de bomen overlevingskansen te geven, op dat de wortels niet continu onder water zouden staan, werden ze aangeplant op stroken opgeworpen land (rabatten). De bossen worden Broekbossen genoemd. Het is hier al lopend puur genieten van het fraaie kleinschalige landschap met zijn kleine bosjes, slootjes en houtwallen. Dit is het karakteristieke 'kampenlandschap', dat vooral op landgoederen in zandgebieden bewaard is gebleven.
De wandeling komt langs Hoeve Dashorst en de bijbehorende schaapskooi. Deze boerderij maakt deel uit van Landgoed Scherpenzeel. De schaapskooi is van een zeer oud Utrechtse type. Typerend voor een schaapskooi zijn de afgeschuinde hoeken. Deze zorgen ervoor dat er geen schapen bekneld kunnen raken. De pachter van de boerderij heeft de schaapskooi gerenoveerd. Het is een prachtig bewaard gebleven voorbeeld van het boerenleven uit vroegere tijden. Wat verder op gaat de wandelroute verder over de Dashorsterweg. Deze weg vormt de grens tussen de provincies Utrecht en Gelderland. Meer dan 100 jaar geleden heete deze weg nog Tabakssteeg. Vanaf ca. 1750 was naast de akkerbouw tot aan het einde van de 19e eeuw ook de tabaksteelt en belangrijke bestaansbron in dit gebied. Je komt langs een boerderij waar de bewoners een tafeltje met een paar stoelen buiten hebben gezet. Op de tafel staan thermosflessen met warme thee en koffie. Als je zin hebt kun je hier even gaan zitten om uit te rusten en een warme kop thee of koffie tot je nemen. Het geeft wel de betrokkenheid aan van de bewoners langs het klompenpad met de genietende wandelaars.
Het Dashorsterpad wordt nu verlaten en gaat de route verder over het Broekerpad richting centrum van Scherpenzeel. Je wandelt hier het park van Huize Scherpenzel binnen. Het prachtige witte gebouw ligt aan de vijver te schitteren in de zon. Tegenover de zijkant van de Nederlands Hervormde Kerk van Scherpenzeel bevindt zich een toegangspoort naar het park van Huize Scherpenzeel. Op zondagen gingen de Heren van Scherpenzeel vroeger via deze poort naar de kerk, waar ze door ze een aparte kleine toegangsdeur in de zijkant van de kerk, de 'Herendeur', plaats konden nemen in hun eigen 'Herenbank', die zich direct achter de deur bevindt.
Voorbij het park staat een fraai wit huisje, De Koepel genaamd. Dit karakteristieke jagershuis is in 1865 gebouwd al dienstwoning voor de jachtopziener van Huize Scherpenzeel en als theekoepel. Het is in de zelfde stijl als Huize Scherpenzeel gebouwd en hoort bij de parkaanleg. Aan de kant van de Lunterse Beek is de veranda te zien waar men thee dronk met uitzicht op de beek. Bij de Koepel had de jachtopziener hondenkennels en ook werden fazanten gefokt voor de jacht. In de periode rond 1930 was de jachtopziener samen met zijn afgerichte politiehond in de herfst vaak nachten in de weer om stropers te pakken. Met een gummistok heeft hij menig keer rake klappen uitgedeeld. Als je over de paden in dit mooie cultuurhistorische gebied loopt is er niet veel voor nodig om dergelijke tafereeltjes uit het verleden bijna tastbaar op je netvlies te laten komen. Op een bank bij de Lunterse Beek in de zon heb ik ondanks de kou uitgerust en een broodje gegeten. Het is hier echt genieten van het schitterende landschap!
Via de Broekerweg gaat het richting de Grebbelinie. Hier wordt de overstap gemaakt naar het Oudenhorsterpad, om hierop het laatste stuk van de route af te leggen. Hier, op de dijk van de Grebbelinie, kwam ik wat verder op een grote groep, in schitterende kledij uitgedoste, ruiters tegen. Kennelijk is dit een vereniging die het historische schouwspel van vroegere jachtpartijen te paard in deze streek in ere houdt. Er was ook een grote groep jachthonden bij. De honden krioelden door elkaar heen en hadden duidelijk een hoop plezier met elkaar. Ook de ruiters, zowel dames als heren, getooid in rode jassen en hoge hoed, hadden onderling veel plezier. Ze begroetten mij vrolijk terwijl ik ze op de foto en video zette. Wat verder op zag ik aan de hoefsporen van de paarden dat ze in het naast liggende bos langs de dijk van de Grebbelinie een oefenwedstrijd met elkaar hadden gehouden.
Vanaf de Grebbelinie wordt de oversteek gemaakt naar de oude verdwenen spoorlijn van Amersfoort naar Kesteren. Hierbij wordt de Hoeve Beek gepasseerd. Deze boerderij heeft een prachtig origineel boerenerf uit 1880 waar zelfs de hooibergen nog aanwezig zijn. Onder een oude boom kun je een kop koffie drinken, maar nu was het veel te koud daarvoor. Op de hooizolder is een permanente expositie ingericht door de stichting Grebbelinie. Op een paneel bij de ingang van het boerenerf zag ik dat ook binnen in de boerderij de inrichting nog volledig in de originele staat verkeerd en dat er door de bewoners nog wordt geslapen in een originele bedstede, direct grenzend aan de woonkamer. Het laatste stuk van de route, terug naar de auto, wordt afgelegd over de oude spoorlijn. Tegenwoordig is deze spoorlijn een mooi begroeid wandelgebied en is een belangrijke ecologische verbindingzone door het intensief gebruikte agrarische land. De auto stond trouw op mij te wachten op de nu veel vollere parkeerplaats bij het Partycentrum. Ik zag aan de vele paardentrailers op de parkeerplaats dat ook de groep ruiters, die ik onderweg was tegengekomen, hier vandaan met hun nagebootste historische 'jachtpartij' waren begonnen.
Naar de webpagina van de GPS wandeling klik hier
Meer wandelingen op website: jvanderperk.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten