De beide bergmeren Lej Da Silvaplauna en Lej Da Campfer bij het plaatsje Silvaplana in het Oberengadin in Zwitserland liggen in elkaars verlengde en vormen eigenlijk een groot bergmeer. De totale lengte van de twee meren is circa 15 km en de breedte is bijna 1,5 km. Ik had in mijn bergvakanties in deze streek nog niet eerder een rondwandeling om de twee meren gemaakt. Dat moest dan nodig eens gebeuren. Het was deze wandeldag prachtig mooi weer. Het Zwitserse landschap, met een blauwe lucht, blauwe meren, bloeiende alpenweiden en besneeuwde bergtoppen, zag er dan ook uit, zoals altijd op ansichtkaarten en kalenders Zwitserland wordt afgebeeld. Een wondermooi landschap waar ik helemaal verliefd op ben! De route is niet zwaar en gemakkelijk te lopen. Het grootste deel van de route gaat over vlakliggende voetpaden die langs de twee meren zijn gelegen. De wandeling start van een parkeerterrein langs de weg vlak bij de afslag naar het dorpje Segl-Maria, Zwitserland. De wandeling gaat direct na het startpunt over een smal bergpaadje boven een klein beekje een klein stukje omhoog de berghelling op. Het eerste stuk loop je voortdurend over alpenweiden. Daarna gaat het verder door groepjes sparrenbomen en langs grote rotsblokken. steeds heb je een prachtig uitzicht over de meren, met de besneeuwde witte bergtoppen op de achtergrond. Het bergpad komt uit in Silvaplana, de plaats waar de Julierpass begint. Ik had vooraf op de Zwitserse topografische kaart op mijn laptop gezien dat de drukke autoweg via een voetgangerstunnel veilig kan worden over gestoken. Toen ik dan ook het zwarte gat van een tunnel in Silvaplana zag, dacht ik dat dit de bewuste tunnel moest zijn. Ik stootte in het donkere gat mijn neus gevoelig tegen een metalen schakelkastje. Dat kon nooit de voetgangerstunnel zijn, besloot ik. Het bleek dan ook bij nadere beschouwing een van de openbare atoombombestendige schuilbunkers te zijn die je overal in Zwitserland kunt vinden. Even verder op zag ik de goede tunnel en liep ik al snel langs de oever van het meer. Er stond een stevige koude wind. De uitzichten over het meer zijn fenomenaal mooi! Aan de overkant van het meer ligt het historische kasteel Crap da Sass te schitteren in de zon. De typisch Zwitserse koeien, met hun grote ogen en lange wimpers, liggen tevreden te herkauwen in de alpenweide langs de oever van het meer. Op dit punt kun je via een brug de andere oever bereiken. De wandeling gaat echter langs de zelfde oever verder door naar het volgende kleinere meer. Langs de oever vind je aanlegplaatsen van de vis- en zeilbootjes. Motorboten zijn op het meer streng verboden. Het wandelpad volgt voor ongeveer een kilometer de autoweg. Daar heb je weinig last van, want het voetpad langs het meer ligt een stukje lager dan de autoweg. Dan steekt de route, via een moerasachtig gedeelte, over naar de tegenover liggende oever van het meer. Op dit stukje van de wandeling kun je over de volle lengte van de twee meren uitkijken. Je ziet hierbij een hele rij witte bergtoppen hoog boven het diep blauwe water uittornen. Een prachtig schouwspel! Een peilschaal in het meer geeft aan dat de oppervlakte van het bergmeer 1791 meter boven de zeespiegel licht. Het laatste stukje van de oversteek gaat over een brede houtenbrug. Via de andere oever keert de wandeling weer terug. Het smalle voetpad is gelegen tussen de oever van het meer en de steile berghelling. Het is prachtig om hier te lopen. Hier en daar zijn de randen van het pad aan de bergzijde rood gekleurd door de bloeiende alpenrozen, en aan de kant van het meer geel, door de dotterbloemen. Het kasteel Crap da Sass komt weer in het zicht. Je kunt het kasteel niet bezoeken. De wandelroute verlaat hier de oever van het meer, en gaat zo'n 150 meter van de oever vandaan verder, door een prachtige bloeiende alpenweide. Van ver zie je al een waterval. Dit is de bergbeek Ova Da Surlej, die de laatste 120 meter van zijn bestaan in vrije val doormaakt. Ik heb de moeite van de klim genomen om de waterval van dichterbij te bekijken. Daarna volgt de wandeling, via een onverharde weg vlak langs het meer, opnieuw de oever van het meer. De weg is ook in gebruik bij mountainbikers. Er is zelfs een verkeersaanwijzing op de weg voor aangebracht. Wandelaars moeten de zijde van de weg langs de berghelling volgen. De fietsers het gedeelte langs het meer. Echt last van elkaar heb je niet, want er zijn niet zoveel fietsers en voetgangers hier onderweg. De berghelling wordt verlaten. Het meer wordt weer overgestoken. Op dit vlakke gedeelte langs het meer is een golfveld aangelegd, met een clubgebouw en restaurant. Het laatste stukje van de wandeling gaat weer over het bergpad, terug naar het parkeerterrein langs de weg. Een heerlijke, relatief gemakkelijke, wandeling met prachtige uitzichten over de meren.
Downloaden GPS track van de route klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten