Via een gondelbaan een berg op gaan kan mij niet boeien. Ik zal daarom zelden in een bergbaan omhoog gaan. Ik ga liever wandelen, dan geniet je pas volop van de natuur. Bovendien is een berg op lopen uiterst goed voor je conditie. Maar ja, de uitzonderingen bevestigen de regel niet waar? Bij deze GPS wandeling heb ik toch maar voor het gemak gekozen, en ben eerst vanuit Nendaz met de gondelbaan naar het bergstation Tracout omhoog gegaan. Dat scheelt je direct zo'n 700 meter omhoog lopen, waarmee deze wandeltocht een stuk minder vermoeiend is. Bij het verlaten van de gondelbaan boven aan de berg was ik zeer onder de indruk van het fenomenale uitzicht wat je op dit punt over het Rhonedal hebt. Werkelijk heel erg indrukwekkend mooi! Het was een prachtige warme nazomerdag. De staal blauwe hemel werd opgesierd door enkele witte wolken, die rond de bergtoppen aan de overzijde van het dal zweefden. De wandeldag hoog in de bergen kon niet mooier zijn! Het bergpad loopt langs het meertje Lac Noir de berghelling omhoog. Want je bent er nog niet! Je zal nog eerst 300 m omhoog moeten lopen, naar het uitzichtpunt op de bergtop Dent de Nendaz. Bij een kabelbaan is het altijd drukker, dan je normaal in de bergen mag verwachten. Ook dit keer was ik niet de enige die de berg omhoog liep. Ik hoorde de bergwandelaars in verschillende talen onderweg met elkaar praten, waaronder Japans, Engels, Duits en natuurlijk in de voertaal van de streek, het Frans. De klim omhoog is niet moeilijk en is van grote schoonheid, met onderweg prachtige uitzichten over de dalen en bergdorpen. Boven op de bergtop van Dent de Nendaz was het dringen geblazen. Zo groot is de top niet en we waren er wel met 8 personen. Op het mooiste stukje uitzichtpunt stonden drie vriendinnen luid met elkaar in het Frans te kletsen. Ze waren mij onderweg omhoog ook al opgevallen. Ondanks alle inspanningen bij het omhoog lopen, bleven ze tussen het hijgen door druk met elkaar praten. Ze vormden met elkaar een leuk en sportief elegant gekleed object, als voorgrond voor een mooie bergfoto. Uiteindelijk gingen de dames, al druk pratend, verder. Ik kon nu vanaf het exclusieve kleine stukje bergtop van het schitterende uitzicht genieten. Je kunt vanaf deze plek 360 graden om je heen kijken en overal zie je de meest prachtige bergpanorama's. Dat is volop genieten! Het Schwarzwald van mijn vorige vakantiebestemming kan hier niet aan tippen, maar die streek in Zuid-Duitsland heeft weer zijn eigen charme, zo filosofeerde ik op de bergtop. Ik ging weer verder. De route gaat het eerste stuk over een bergkam. Je loopt en klimt hier over grote rotsblokken. Aan beide zijden van de bergkam bevinden zich diepe dalen maar het is absoluut nergens gevaarlijk. Het bergpad is meer dan breed genoeg en je hebt overal ruim voldoende steunpunten voor je handen en voeten. Je moet echter wel over voldoende conditie en bergervaring beschikken om deze route te kunnen lopen. Via een kleine bergpass wordt de bergkam verlaten en gaat de wandeltocht omlaag de richting op van Siviez. Langzaam keert het groen weer tussen de grote rotsblokken terug. Het lijkt wel of hier op een dag een grote reus lukraak aan het smijten is geweest met grote stukken rots. Al van ver hoorde ik een aantal vrouwenstemmen die druk met elkaar in gesprek waren. Het bleken weer de drie elegant geklede franstalige bergwandelaarsters te zijn, waar ik al een paar keer eerder tijdens deze bergwandeling mijn oog waarderend op had laten vallen. Ze zaten te picknicken op een rotsblok, en zagen kans om tussen de happen van hun smakelijk ogende broodjes door, een levendig gesprek op gang te houden. Een goed voorbeeld! Ik had ondertussen ook flinke honger gekregen en zocht wat verder op ook zo'n gemakkelijk zittend rotsblok op. Met een gevulde maag ging ik weer verder. De boomgrens wordt bereikt en wandel je daarna door een schitterend landschap van bossen en alpenweiden. In de buurt van Siviez zag ik in alpenweide een kudde koeien met prachtige grote klokken aan een bewerkte leren band om hun hals. De herder, die de kudde zou moeten bewaken, lag in het gras luid te snurken. Best wel een mooi beroep, vond ik. De koeien vonden het allemaal prima zo en lagen op hun gemak op de grond te herkauwen. Na Siviez gaat de wandelroute langs Bisse de Saxon de richting op van Nendaz. Dit is de langste bisse in Wallis en heeft een lengte van 32 km. Het waterinname punt ligt op 1850 meter. De Bisse de Saxon is tussen 1865 en 1869 aangelegd. Zij voorzag de dorpen Nendaz, Iserables, Riddes en Saxon tot het jaar 1963 van water. In 1966 werd ze drooggelegd maar is 25 jaar later weer gedeeltelijk tot leven gewekt. Het lopen langs deze hoog gelegen bisse is een sensatie! Alles kom je hier tegen op je pad. Voetbruggen langs stijle rotswanden, in de rotswand uitgehakte richels, waar je gebukt doorheen moet lopen, liefelijke bospaden naast het murmelende water van de bisse, of hoge stellages met houten bakken, waar het water van de bisse hoog boven je hoofd doorheen stroomt. Kortom, een prachtige afwisselende wandeltocht, met hier en daar weidse uitzichten over het diepe dal van de bergrivier La Printse. Op het laatst wordt de Bisse de Saxon verlaten, en loop je via bossen en alpenweiden vol met mooie traditionele Walliser chalets, weer terug naar Nendaz. Een pittige, maar zeer mooie bergwandeling, waar je absoluut heel veel van zal genieten! Een aanrader dus!
Naar de webpagina van de GPS wandeling klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten