De lange afstandwandeling de Westweg loopt over grote hoogte door het Zwarte Woud van Pforzheim naar het Zwitserse Basel. Het is een pittige tocht met flink wat hoogteverschillen, maar als je de uitdaging aangaat, wordt je ruimschoots voor de fysieke inspanning beloond met loof- en naaldbossen, ruige valleien, meren, zuivere berglucht en een heel gebergte aan je voeten. Vergeet daarbij niet de vele gemoedelijke gasthoven onderweg met heerlijk voedzaam eten, vele soorten bier en zalige geurende Badische wijnen. Kortom, als er één wandelroute in het Zwarte Woud is die vrijwel iedere wandelaar die het Schwarzwald in zijn hart heeft gesloten kent, dan is het wel de Westweg. Mijn liefde voor de Westweg is zo'n 35 jaar geleden ontstaan. Ik verbleef toen tijdens een mooie zomer voor langere tijd in het Schwarzwald. In die periode heb ik grote delen van de Westweg afgelegd. Dat was een geweldige ervaring! Daarna heb ik wel elke vakantie in het Schwarzwald weer een stukje van de Westweg gelopen. Net buiten de juwelenstad Pforzheim begint de circa 285 km lange Westweg aan zijn klim naar de imposante hoogten van het Zwarte Woud. Rustgevende dennenwouden vergezellen je urenlang, tot dat je de afdaling naar het ruige en ravijnachtige Murgtal aanvaardt. Aan de andere zijde zie je nog de ongerepte, drassige heidevelden van het noordelijke Zwarte Woud. Ronde meren liggen als fonkelende ogen in de donkere bossen onder steile wanden, en verlenen het toch al indrukwekkende landschap een vleugje mystiek.In het middelste deel van het Zwarte Woud is het landschap milder en romantischer dan in het noorden. Boven de Titisee wandel je naar de hoogste top van het Zwarte Woud: de 1494 meter hoge Feldberg, waar het hele middelgebergte aan je voeten ligt. Daar splitst de Westweg zich in twee delen. De westelijke variant is een hoogtewandeling met prachtige uitzichten over het Rijndal langs de uitgestrekte Badische wijngaarden. De oostelijke weg gaat door een kaler gebied vol grotten en spleten. Dit oostelijk gelegen deel van de Westweg loopt vlak langs Todtmoos. Ik wilde natuurlijk ook deze vakantieweek in Todtmoos uit nostalgie weer een stukje van de Westweg bewandelen! Ik had een route uitgezet die de Westweg vlakbij Todtmoos oppikte, om daarna 10 km verder op, via het boerengehucht Fetzenbach, langs een andere route weer naar Todtmoos terug te keren. Hester en Hans zouden deze dag een andere wandeling gaan maken. Maar zie, na een kwartiertje lopen hoorde ik van uit de verte mijn naam roepen en zag ik mijn zus en zwager achter mij lopen. We zijn gezamenlijk verder de berg omhoog gelopen. Daarna gingen we weer ieder onze eigen weg. Ik nam de Westweg en Hester en Hans begonnen, naar later bleek, aan een soort van hordeloop over een weg vol met takken en boomstammen. De houthakkers in het bos waren druk bezig geweest! Op het eerste gedeelte van de Westweg is deze nog breed en met grintbedekt. Echt een weg die helemaal bestemd is voor de bosbouw, om de gekapte dikke lange boomstammen uit het woud gemakkelijk af te kunnen voeren. Maar wat verder op gaat de Westweg over in een smal met grasbegroeid pad. Het is hier heerlijk wandelen en behalve het kabaal wat de vogels maken is het verder doodstil. Ik liep volop te genieten en dacht onderwijl terug aan vroegere mooie tijden toen ik hier een hele zomer in het Schwarzwald heb doorgebracht. Na circa 10 km wordt de Westweg verlaten en gaat het omlaag richting Fetzenbach. De digitale topografische kaart waarop ik de route had uitgezet liep wat achter en een pad wat ik in de route had opgenomen was inmiddels onder het woekerende groen van het woud verdwenen. Maar dat gaf niet, via een andere weg kon ik ook wel in Fetzenbach komen. In het Schwarzwald kom je veelvuldig schuilhutten of andere houten bouwsels tegen. Deze dienen voor de wandelaars of houthakkers, als beschutting tegen de regen, of als een soort van bier en BBQ locatie, voor de schuttersvereniging of de vrijwillige brandweer. De Duitsers in het zuiden houden er nu eenmaal van om in hun bossen regelmatig een feestje te bouwen! In een van deze hutten heb ik in de schaduw mijn ingekochte heerlijke verse broodjes met Schwarzwaldschinken klaar gemaakt en opgepeuzeld. Dat is echt genieten zo lekker eten in de natuur! Fetzenbach blijkt een liefelijk weidegebied te zijn met prachtige vergezichten over het diepe dal. In de schaduw van de bossen was het lekker koel, maar hier in de open weide wiste ik toch wel vele druppeltjes van mijn voorhoofd. Na Fetzenbach gaat het weer door schaduwrijke wouden verder naar Schwarzenbach. Dit is ook weer zo'n prachtig sterk glooiend weidegebied. Maar wat ik nog veel mooier vond was het wenkende terras van gasthof Sternen wat je in Schwarzenbach kunt vinden. Ik was direct verliefd op dit traditioneel ingestelde gasthof. Heerlijk koel bier en ijs met zalige vers geplukte heidelberen en luchtige slagroom. Dat was smullen! En wie zag ik hevig bezweet het terras op komen? Ja wel, Hester en Hans. Zij hadden de hordeloop over de weg met takken en boomstammen manmoedig overwonnen en waren ook heftig toe aan bier en ijs met heidelberen. Na een uurtje rusten op het terras van het gasthof Sternen is het laatste stukje wandelen terug naar Todtmoos maar een peulenschil! Een heerlijke wandelroute die ik iedereen aan kan bevelen die in Todtmoos vakantie aan het vieren is.
Naar de webpagina van de GPS wandeling klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten