Vandaag zal het gaan gebeuren. De grote bergtocht, waarvoor ik dit jaar in 2009 eigenlijk Maloja als vakantieplaats in Zwitserland had uitgezocht, stond op het programma. De bergwandeling heeft een lengte van 16 km, en gaat van uit Maloja op 1800 m hoogte, via het Lagh Dal Lunghin naar de Pass Lunghin op 2650 m hoogte. Daarna gaat het weer omlaag naar Pass Da Sett op 2310 m hoogte. De Pass Da Sett wordt verder afgedaald tot boven het plaatsje Casaccia op een hoogte van 1560 m. Daarna gaat de route weer 240 m omhoog, tot Maloja weer wordt bereikt. De bergwandeling is niet echt moeilijk, maar door het grote hoogteverschil van bijna 1100 m, en de lengte van 16 km wordt je uithoudingsvermogen zwaar op proef gesteld. Sommige bergwandelaars zakken daarom verder af naar Casaccia, om dan met de postbus via de Malojapass naar Maloja terug te keren. Ik heb deze bergwandeling vroeger al een paar keer eerder gelopen maar dat was al weer lang geleden. Ik vond het een uitdaging om de route op mijn leeftijd van 65 jaar weer eens af te leggen. De winter van 2008 - 2009 heeft voor ongebruikelijk veel sneeuw gezorgd. Dat was zo half juni nog lang niet allemaal gesmolten. Voor en na de oversteek van de Pass liep de route bijna vier kilometer lang over een dik pak sneeuw. Hier moet je goed op voorbereid zijn en de juiste berguitrusting mee nemen. Ik had daarom een stel gamaschen (lijkt op de pijpen van een regenbroek, aansluitend op je bergschoenen tot net onder de knieën) in de rugzak meegenomen zodat ik geen sneeuw in de bergschoenen zou krijgen. Anders loop je binnen de kortst mogelijke tijd in je schoenen te soppen door de gesmolten sneeuw! Verder is lichte, vooral winddichte, warme kleding onmisbaar, want het kan op de hoogte van een bergpas flink waaien en heel koud zijn. Ook zeer aanbevelenswaardig is het, om als effectieve regenkleding in geval van een stortbui, een backpackers poncho in de rugzak mee te nemen. In het dal in Maloja was het prachtig warm zomerweer. Het eerste stukje omhoog gaat door een prachtig ondiep dal vol met alpenrozen en andere prachtige planten en bloemen. De zomerzon scheen recht op het dalletje. Het was behoorlijk warm en ik was blij dat ik vooraf de steile klim uit voorzorg de pijpen van de wandelbroek had afgeritst. Aan de bovenzijde van het kleine dal, op 2000 m hoogte, heb je een schitterend uitzicht over Maloja en de omgeving. Dan gaat het echt steil omhoog! De omgeving wordt steeds ruiger en de eerste sneeuwvelden dienen zich aan. Tijd om de gamaschen om te doen. Lekker koel over mijn blote kuiten onder de korte broek. Staat best wel stoer in de sneeuw, deze fel oranje gekleurde pijpen over je onderbenen en bergschoenen. Het nog stijf bevroren bergmeer Lagh Dal Lunghin wordt bereikt. Alle rots is inmiddels onder de dikke sneeuwlaag verdwenen. Orientatiepunten heb je op deze eindeloze witte berghelling niet meer. Een GPS apparaat is hier een uitkomst! Vroeger volgde ik altijd het voetspoor van voorgangers, met het idee dat zij wel goed de weg naar de bergpas kunnen vinden. Nu zag ik echter via mijn GPS apparaat dat zij ook eigenlijk maar aan het dwalen zijn. Mijn koers over de sneeuwvlakte was strak en ging recht op de bergpass af. De voetsporen van mijn voorgangers dwaalden echter alle kanten op en verdwenen zelfs op een gegeven moment totaal uit het zicht. Heel in de verte zag ik een andere bergwandelaar lopen. Ook hij was behoorlijk van de juiste route afgedwaald. De sneeuw was gelukkig behoorlijk stevig. Op maar een paar plaatsen zakte ik tot aan mijn knieën in de sneeuw weg. Dat gaf niet want door de gamaschen blijven mijn voeten lekker droog. Op de bergpas stond een gure wind. Ik was hier heel blij met mijn winddichte softshell. Op dit hoogste punt van de route heb ik lekker een broodje gegeten en op mijn gemak van het zeer indrukwekkende uitzicht genoten. Een uitzicht over sneeuw en rots, in de kleuren van zwartwit, onder een donkerstaalblauw gekleurde hemel. Wat een rust heerst hier! Een geweldig mooi winterlandschap midden in de zomer! Na de bergpas gaat het door de sneeuw omlaag de richting op van de Pass Da Sett. Dat afdalen gaat door de sneeuw heel snel en is eigenlijk meer een soort van gecontroleerde glijpartij. Al vrij snel was ik op de Pass Da Sett gearriveerd. In vroegere jaren was deze bergpass de belangrijkste handelsweg van het noorden naar het zuiden. Later is de Julierspass als handelsweg verder uitgebouwd en is nu vandaag aan de dag de belangrijkste route geworden. De Pass Da Sett is alleen voor voetgangers toegankelijk en dan nog met veel moeite, zoals ik midden juni tijdens deze bergtocht ondervond. Een sneeuwlawine vroeger in het jaar had een deel van de bergpas afgesloten. Daar moest je overheen klimmen. Door het vele smeltwater was het bergpad in een brede beek veranderd en moest je van steen tot steen je weg zien te vinden. Maar het is daar geweldig mooi! Je kunt je nu haast niet meer voorstellen dat hier vroeger paard en wagens, zwaar beladen met handelswaar, over de bergpas trokken. De oude diepe sporen van de met ijzer beslagen karrenwielen kan je in de rotssteen van de bergpas op vele plaatsen nog terug vinden. Een uit bergstenen opgemetseld stenen boogbruggetje over de beek onderweg op de bergpas is een replica van de bruggetjes die hier vroeger op de bergpas veelvuldig voorkwamen. Na alle kale rotsen van de bergpass wordt het landschap langzamerhand weer groen. Een paar Zwitserse koeien volgden mij met hun ogen, al herkauwend, met veel belangstelling. Veel Hollanders, met fel rode gamaschen om de onderbenen, krijgen ze hier natuurlijk niet te zien! Het wordt tijd om de regenpijpen uit te trekken, want de sneeuwvelden zijn ondertussen verdwenen. Ik begon wel moe te worden, maar ik moest toch weer 240 m omhoog klimmen, om weer in Maloja terug te kunnen keren. Dat waren zware metertjes omhoog! De vermoeidheid werd steeds heviger. Het dal, waar door dit laatste stukje van de route omhoog klom, was echter prachtig! Op veel plaatsen stopte ik even om uit te blazen en te genieten van het het schitterende landschap. Uiteindelijk bereikte ik , bijna op mijn knieën, weer het apartementen complex. Ik was heel voldaan van deze schitterende bergwandeling. Ik melde mij bij binnenkomst af bij de receptie. Ik had vooraf, als eenzame bergwandelaar, uit veiligheidsoverwegingen, mijn wandelroute van deze dag aan hun doorgegeven. Ik kreeg een compliment voor mijn meer dan uitstekende bergconditie. Ik gloeide van trots en dronk terug in het appartement, na een hete verkwikkende douche, daar een groot glas koel bier op.
Downloaden GPS track van de route klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten