In de bergen boven het appartement in het Ferien Residenz Pra D'Sura, Maloja, Zwitserland kun je een prachtige lange rondwandeling maken. De bergwandeling heeft en lengte van 13 km en het hoogteverschil bedraagt 700 meter. Het grootste deel van de bergwandeling valt in de categorie licht tot half zwaar. Het gedeelte van de route tussen de bergmeertjes Lej Nair en Lagh dal Lunghin is best wel zwaar en is bergervaring, en zijn zware bergschoenen in de categorie BC, beslist noodzakelijk. Op dit stuk helling heeft namelijk in het voorjaar een verschuiving plaats gevonden en loopt de route sindsdien over een stukje tamelijk schuine berghelling, bestaande uit los liggende en schuivende stenen. Wellicht dat later in het jaar van 2009 dit stukje bergpad, door de vele bergwandelaars die deze zeer geliefde bergroute lopen, wat meer is aangestampt en daardoor een steviger ondergrond heeft gekregen. Je bent in ieder geval gewaarschuwd! De wandeling gaat rechtsachter het appartementen complex via een grintpad door een beschermd natuurgebied omhoog. Na het passeren van een boerderij wordt via een voetbruggetje de hier nog smalle bergrivier de Inn overgestoken. Het gaat daarna al direct, sterk klimmend over een smal bergpad, verder omhoog. Je klimt omhoog door een prachtig klein dal, vol met alpenrozen en andere uitbundig bloeiende alpenplanten en mooie uitzichter over Maloja en de bergmeren. Op een hoogte van circa 2000 meter wordt een splitsing bereikt en ga je rechtsaf de richting op van de bergdorpjes Blaunca en Grevasalvas. Veel klimmen doet het bergpad tot Blaunca niet meer. Ik was al eerder deze vakantie direct vanuit Blaunca via een grintweg doorgelopen naar Grevasalvas. Ik vond het nu eens leuk om het wandelgebied tussen de twee dorpjes wat beter te verkennen, zodat de route hier eerst weer een stukje omlaag gaat. De omweg is zeer zeker de moeite waard want de omgeving is werkelijk schitterend! Na Grevasalvas stijgt de bergwandeling naar een hoogte van 2350 meter. Op de plek waar het bergriviertje Ova Dal Mulin met luid geraas naar beneden kletterd, gaat de wandeling verder omhoog naar het bergmeer Lej Nair, wat op een hoogte van bijna 2500 meter is gelegen. Ik was hier bij het bergmeer nog niet eerder geweest en wilde dit toch ook wel eens zien. Het bergpad gaat over korte afstand vrij steil 150 meter omhoog. Op de helling is het met de zon in de rug lekker warm. Maar als je over de rand van de helling op de oever van het bergmeer arriveert slaat een vrieskoude wind uit de bergen op je neer. Tjonge, wat is het hier enorm koud! Mijn handen begonnen te tintelen in de vrieskoude wind! In de beschutting van een grote rots heb ik snel een broodje gegeten en ben toen weer de wereld van sneeuw, ijs en poolwind ontvlucht. Even verder op de helling omlaag kwam ik een andere bergwandelaar tegen. De man was gekleed in een T-shirt en droeg een rugzak waaruit een stel werphengels staken. Ik moest wegduiken voor de zwiepende hengels, die door het heftige klimmen op het steile bergpad omhoog, wild uit de rugzak heen en weer zwaaide. Deze luchtig geklede doorgewinterde bergbewoner was kennelijk op weg naar het bergmeer, om daar pogingen te gaan doen om een maaltje forel voor het avondeten te verschalken. Dit was dan ook het enige bergmeer op deze hoogte van bijna 2500 meter in de omgeving, waarvan het wateroppervlakte niet bedekt ging onder een dikke laag ijs en sneeuw. De wandeling gaat weer verder over de steeds talrijker wordende sneeuwvelden. Eerst loop je nog door een ondiep dal van een bergbeek. Daarna loop je langs een tamelijke schuine helling die bestaat uit losse liggende schuivende stenen. Dit is het moeilijke stukje van de route waarvoor ik al in het begin van het wandelverhaal heb gewaarschuwd. Soms op handen en voeten heb ik deze horde genomen. Ter afwisseling moet je zo nu en dan ook nog eens je weg zoeken over een stuk besneeuwde helling, waar je soms tot aan de heupen in wegzakt. Kortom, het is hier op dit stukje route echt even afzien! Maar ik was niet de enige die aan het lijden was. Voor mij ondervond een bergwandelaarster met hond de zelfde beproevingen en achter mij zag ik in de verte een andere bergwandelaar langs de helling zwoegen. Maar als je het allemaal voorzichtig aan doet, en geen onnodige risico's neemt, dan is dit gedeelte zeker prima te doen. Het bergmeer Lagh Dal Lungin is het volgende punt wat bereikt wordt. Het bergmeer ligt op de zelfde hoogte van 2500 meter als het eerder bezochte bergmeer Lej Nair maar is nog stijf bevroren. Sneeuw en ijs zijn hier op deze hoogte in de bergen zo rond einde juni in 2009 nog steeds winterkoning! Dat is heel uitzonderlijk want normaal zouden de alpenbloemen al in bloei moeten staan. Na het bergmeer gaat de wandeling steil omlaag. Eerst nog over de nodige sneeuwvelden maar dan komen de groene alpenweiden weer te voorschijn. Het is best nog wel een flink stuk zakken, terug naar Maloja. Het lijkt zo dicht bij van boven af ,maar je bent er toch al snel anderhaf uur mee bezig. De bergwandeling eindigt weer aan de achterzijde van het appartementen complex. In de ochtend was het nog sterk bewolkt, maar terug in het appartement kon ik op het balkon lekker in de zon van mijn welverdiende dorstlessende glas bier en van het mooie uitzicht genieten. Weer een heerlijke welbestede vakantiedag achter de rug!
Downloaden GPS track van de route klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten