Tijdens wandelingen in de bergen boven de Malojapass heb ik al menigmaal het hoog gelegen stuwmeer Lagh Da L'Albigna boven in het dal Val Gaita zien liggen. Vooral de stuwdam ziet er door zijn omvang en hoge ligging, midden tussen spierwitte besneeuwde bergtoppen, indrukwekkend uit. Een wandelwens van mij is altijd geweest om eens een bergtocht naar dit stuwmeer te maken. Dat moest dan maar gaan gebeuren, vond ik, op een prachtige warme zonnige vakantiezaterdag. Mijn vakantieplaats Maloja ligt niet zo ver van het stuwmeer verwijdert en met de auto ben je binnen een half uur bij het begin van het dal. De wandeling start van af het parkeerterrein van het dalstation van de kabelbaan Teleferica. Het stuwmeer is namelijk ook per kabelbaan bereikbaar. Ik hou er juist van om per voet van onder af aan door het groene gedeelte van het dal naar boven te klimmen, en zal vrijwel nooit met een bergbaan omhoog gaan. De bergwandeling is niet echt moeilijk, maar door het hoogteverschil van meer dan 1100 meter wat overbrugt moet worden, legt de klim een zwaar beslag op je uithoudingsvermogen. Veel bergwandelaars kiezen dan ook voor de gemakkelijke weg en gaan met de kabelbaan omhoog naar het stuwmeer, om van daar af naar de berghut Cap. Albigna CAS te lopen. Dit alternatieve bergwandelingetje heeft een lengte van totaal 4 km waarbij er een hoogte van 270 meter moet worden overbrugd. Het parkeerterrein was op deze zonnige zaterdag overladen met auto's. Groepen jongeren, dik bepakt met klimijzers, touwen en andere berguitrustingen, stonden of zaten bij elkaar te wachten, totdat zij aan de beurt waren om met de bergbaan omhoog te gaan. De berghut Cap. Albigna CAS is namelijk erg populair als uitvalsbasis voor het beoefenen van het alpinisme en worden in het weekend bij mooi weer gretig door de liefhebbers de omliggende bergtoppen bedwongen. Na alle drukte op het parkeerterrein, valt de diepe serene rust in het woud onder in het dal des te meer op. Ik ben deze dag werkelijk de enige die de klim op de ouderwetse manier te voet aflegt. Het gaat zigzaggend vrij steil omhoog. De uitzichten onderweg over het brede dal zijn fenomenaal mooi. Op een gegeven moment loop je vlak langs een duizelingwekkende diepe kloof, die het bergpad bijna volledig afscheidt van de rest van de berg. Het lijkt wel of het stukje rots, waar het bergpad op ligt, op punt staat om volledig van de berg af te splijten. Deze gedachte is niet zo gek want wat hoger is uit voorzorg een betonnen ondersteuning aangebracht om de zaak bij elkaar te houden. Dat is ook wel nodig, want een mast van de bergbaan vind ook op dit stukje rots zijn anker. Op deze plaats verlaat je een paar meter hoger het op het oog gammele stukje rots, om via een bredere bergweg verder te lopen. Hier gaat het veel minder steil omhoog. Hier beginnen ook de sneeuwvelden, maar veel last met het lopen heb je daar niet van. Deze, in verhouding tot het eerdere steile bergpad, riante bergweg loopt door tot het bovenstation van de bergbaan. Hier kom je andere wandelaars tegen die met de bergbaan omhoog zijn gegaan. Zo'n 60 meter hoger sta je op de stuwdam. De uitzichten zijn naar alle kanten meer dan fantastisch mooi! Aan de kant van het dal kijk je tot aan de bovenzijde van de Malojapass. Aan de andere zijde ligt het grijsgroene water van het stuwmeer te schitteren in de zon. Daarboven uit steken de sneeuwwitte bergen ver de staalblauwe lucht in. Het is een onwerkelijk mooi fotogeniek landschap. Ik heb zelf niet de moeite genomen om nog verder omhoog te gaan naar de berghut, maar wel de route in de GPS track opgenomen. Ik heb aan de rand van het stuwmeer mijn mee gebrachte broodjes genuttigd en lekker lui achterover in de zon genoten van dit fantastisch mooie uitzicht en de rust die hier heerst. De beloning, na het vele gezwoeg op het steile bergpad omhoog, is zoet! Hier doe je het voor! En dan maar weer omlaag, de zelfde weg terug naar het dal. Het parkeerterrein was inmiddels bijna verlaten. Alleen mijn auto stond nog eenzaam in een hoekje van het grote terrein. De autorit omhoog, de Malojapass op, is door de vele haarspeldbochten op zich al een sensatie. Ik kwam dan ook zeer voldaan van deze mooie heerlijke vakantiedag weer terug in het appartement in Majola, om onder het genot van een glas helder koel schuimend Zwitsersbier, de vermoeidheid van alle geleverde inspanning uit mij weg te laten trekken.
Downloaden GPS track van de route klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten