Mijn eerste buitenlandse reis ging naar het plaatsje Monschau in de Eifel. Dat was op tienjarige leeftijd met de scouting. Toen heette dat nog ouderwets de padvinderij. Wij sloegen ons kamp op in een weiland aan de overzijde van het snelstromende riviertje de Rur. Om onze kampeerspullen naar de overkant te vervoeren hebben we eerst een kabelbaantje aangelegd. Om zelf met droge voeten de rivier over te kunnen steken hadden wij verder met noeste energie een dam aangelegd, bestaande uit leistenen en lange planken. Het prachtige mooie middeleeuwse stadje Monschau, met de schilderachtige vakwerkhuizen en het diep uitgesneden Rurthal, hadden als kind, voor het eerst in buitenland, een onuitwisbare indruk bij mij achtergelaten. Ik had al een tijdje het plan om in deze omgeving eens te gaan wandelen. Deels om jeugdherinneringen op te halen en om nu eens wat meer van de omgeving te gaan bekijken. Als uitvalsbasis heb ik het rustige, aan de rand van Monschau gelegen, restaurant-hotel Hubertusklause klik hier uitgezocht. Ik heb er de laatste tijd een neus voor ontwikkeld om hotels uit te kiezen met een goede keuken. Ook in dit hotel kun je heerlijk eten!
Ik arriveerde op dinsdag 22 juli 2008 rond het middag uur in het hotel. Ik wilde eerst dinsdagmiddag uitgebreid het stadje Monschau gaan bewonderen. Toen ik aankwam in Monschau regende het een beetje maar gelukkig brak al na een half uur de zon door de wolken. Het stadje is werkelijk schitterend om door heen te dwalen. Dat doe je echter niet alleen want het vakantieplaatsje wordt door vele toeristen aangedaan. Ik heb deze middag ook oude jeugdherinneringen opgehaald. Ik ben langs de Rur gaan kijken waar ik vroeger als jongen met de scouting heb gekampeerd. Tot mijn grote verrrassing was de dam die wij in het riviertje meer dan vijftig jaar terug hadden aangelegd nog steeds voor een groot deel aanwezig. Hollanders zijn nu eenmaal goede dijkenbouwers, het zit in onze genen. Dat blijkt nu toch maar weer! Ik heb deze dinsdagavond heerlijk in de zon op een terras in Monschau langs de Rur gedineerd. Heel gezellig, te midden van alle mooie middeleeuwse vakwerkgevels, andere toeristen en het ruisende water van de snelstromende rivier.
De volgende dag, voor woensdag 23 juli 2008, had ik een GPS wandeling langs de hellingen van het Rurthal met een lengte van 24 km op het programma staan. De Rureifel maakt deel uit van het Natuurpark Hoge Venen - Eifel. Het gebied kenmerkt zich door bossen, diepe beek- en rivierdalen en en stelsel van tien stuwmeren. Deze wandeling beperkt zich tot de omgeving van Monschau en zal je op de route dan ook geen stuwmeer tegen komen. Ik had bij aankomst in het hotel onderhandeld over het tijdstip van ontbijten. Ik kreeg het voor elkaar om een kwartiertje eerder dan in het hotel gebruikelijk is achter de verse broodjes te zitten. Het hotel is klein, het telt maar zes kamers. Je krijgt er nog een ouderwetse degelijke persoonlijke verzorging. Hier geen vooraf klaar gezet ontbijtbuffet maar alles wordt persoonljk voor je klaar gemaakt en opgediend. Het ontbijt begint met een bakje vers gesneden fruit en is heerlijk en overdadig. Het hotel ligt hoog boven het stadje. De wandelroute gaat er op de heen- en terugweg dwars door heen. Het mooie plaatsje lag te schitteren in de ochtend zon. Een visser stond met lange rubberlaarzen aan in de rivier om een avondmaaltje forellen bij elkaar te sprokkelen. Een heel mooi stemmig plaatje om op de foto en video te zetten. Ik kwam wat verder op weer voorbij de dam in de rivier, het tijd en stroming trotserende bouwwerk uit mijn jeugd bij de scouting. Vol tevredenheid keek ik weer naar dit staaltje van jeugdig waterbouwkundig vakmanschap. Inmiddels zijn er in de loop van de jaren langs de rivier vlakbij Monschau een kampeerterrein en een waterzuiveringsinstalltie bij gekomen. Tot zover is de weg langs de rivier verhard. Daarna gaat het verder over smal overharde pad. Je moet wel goede waterdichte wandelschoenen voor deze wandeling aantrekken want die heb je beslist nodig. Het kan hier en daar door het overstromende beekwater goed modderig zijn.
De Rur wordt via een oude houtenbrug overgestoken. De route gaat nu over een grindpad langs de Kluckbach omhoog, de richting op van het plaatsje Rohren. Op het kruispunt waar de Kluckbach wordt overgestoken staat een typisch Duitse jachthut en een houtzaagmolen met een waterradaandrijving. De houtzaagmolen is door vrijwilligers van de jachtverreniging gebouwd. Als voorbeeld, hoe het hier vroeger in de Eifel toeging. Bij de jachthut kun je meer voorbeelden uit het verleden van de Eifel zien, zoals een maquette van een vroegere houtkoolbranderij. De nu volledig verdwenen houtskool- en ijzerproductie is van grote invloed geweest op het Eifellandschap. Ongeveer 2000 jaar geleden werd in de Rureifel ijzererts gevonden. Aanvankelijk waren de mijnen primitief, niet dieper dan de grondwaterspiegel en familiebedrijfjes waar niet meer dan vijf tot tien mensen werkten. Vanaf de 16e eeuw werden kleine hoogovens gebouwd die de ijzerproductie sterk deden toenemen. De toepassing van hoogovens betekende een enorme toename van de behoefte aan houtskool. Voor het landschap was de ijzerproductie een grote ramp. De beuken- en eikenbossen waren heel geschikt voor het maken van houtskool. Op grote schaal werden ze dan ook gekapt. Uiteindelijk bleef er van de bossen weinig meer over. Aan het einde van de 19e eeuw bestond de Rureifel voor het grootste deel uit kale en onvruchtbare, heideachtige vlakten en hellingen waar alleen nog schapen gehouden konden worden. Armoe was in deze tijd troef. Vanaf 1850 werden er weer bossen aangelegd. Vanaf die tijd halen de bewoners hun inkomsten uit bosbouw, landbouw en huisnijverheid. Nu in deze tijd zijn de natuur en het toerisme de troefkaarten waar het gebied zijn inkomsten uit haalt. De Eifel is tegenwoordig vooral bekend om zijn prachtige beukenbosen en het fraaie Heckenlandschap. De weilanden in deze streek zijn van elkaar gescheiden door hagen van beukenbosjes, de Hecken. Het Heckenlandschap wordt in stand gehouden in het kader van het op ecologisch verantwoorde wijze bedrijven van de landbouw.
Ik heb al deze voorgaande 'wijsheden" opgedaan tijdens het wandelen over het Lehrpfad. Dit pad valt voor een stukje samen met de route van de GPS wandeling. Langs het Lehrpfad staan borden geplaatst waar al deze informatie op te lezen valt. Op een gegeven moment hoor je al van uit de verte opgewonden kreten van kinderen. Een eigenaar van een skilift heeft ook in de zomer employee gevonden voor zijn investering. Hij heeft er een soort van bobsleebaan in de bossen aan laten leggen, maar dan van alluminium in plaats van ijs. De kinderen worden op platte wagentjes over de baan omhoog getrokken waarna ze, als in een soort van achtbaan, weer door de bossen in min of meer vrije val over de baan omlaag suizen. Vooral de meiden in de karretjes zijn heel goed in het slaken van luide opgewonden gilletjes, die je op grote afstand nog kunt horen. Leuk om naar te kijken en om op de video te zetten. Het Lehrpfad wordt verlaten en de wandeling gaat door het golvende Heckenlandschap rond het plaatsje Rohren verder. Een prachtig gebied om doorheen te wandelen. Je hebt voortduren mooie verre uitzichten over het Rurthal. Ik heb met het uitzetten van de route bewust de paden langs de beekhellingen uitgezocht. Je vind daar de mooiste en meest afwisselende natuur. Een nadeel is dat je wel veelvuldig moet klimmen en dalen tijdens het wandelen. Dat maakt de wandeltocht pittig. Het omhoog lopen moet je heel rustig doen en goed op je ademhaling letten. Het is een speciale techniek. Als je het eenmaal door hebt kun je uren lang een helling omhoog lopen, zonder echt moe te worden. Ik heb dat in de bergen van Zwitserland geleerd.
Het Heckenlandschap bij Rohren wordt verlaten en de route gaat over een pad langs de Holderbach omlaag. De beek is smal maar heeft op deze plaats toch een diep dal uitgesleten. Je vind hier een prachtige weelderige vegetatie bestaande uit bloemen, kruiden en beukenbossen. Op maar 220 km afstand van Gorinchem ben je hier helemaal in het buitenland. In een bijna berglandschap, wat je beslist nergens in Nederland zal vinden. Het Holderbachthal wordt weer verlaten. De wandeling klimt een stukje omhoog naar het gehucht Widdau. Het landschap is hier open met mooie uitzichten. Dat maakt deze route zo mooi om te lopen. De afwisseling tussen de smalle rijk begroeide beekdalen, dichte beukenbossen en de open velden en akkers rond de dorpjes. Vanaf Widdau gaat het omlaag en wordt de Rur overgestoken. De wandeling gaat verder langs een zijtak van de Belgenbach omhoog. Ik wilde het Heckenlandschap rond het plaatsje Eicherscheid met eigen ogen aanschouwen en had daar wel een flinke klim omhoog voor over. Het landschap zag er op Google Earth heel interessant uit. Kleine stukjes weiland omzoomd door houtwallen. En nu weer zo'n prachtig mooi smal beekdal om doorheen omhoog te lopen. Het is tijdens deze tocht voortdurend genieten geblazen. Eenmaal boven gekomen loop je langs de schilderachtg gelegen weilandjes rondom Eicherscheid. Daarna gaat de route over een grintweg met de toepasselijke naam 'Zum Belgenbach' langs de hoofdstroom van de beek omlaag. Dit stuk van de route langs de Belgenbach vond ik werkelijk het mooiste gedeelte van de wandeltocht.
Uiteindelijk wordt de Belgenbach overgestoken en gaat de wandeling weer omhoog, de richting op van de Hohenweg. Als je eenmaal op de Hohenweg bent beland dan is het klimmen tot Monschau verleden tijd geworden. Deze Hohenweg ligt op ongeveer 460 meter hoogte en slingerd 4 km lang tot Monschau zich een weg door dichte naald- en beukenbossen. Ik was ondertussen flink moe geworden en was blij dat ik niet meer hoefde te klimmen. Vlak bij Monschau loopt de Hohenweg omlaag. Het laatste stuk terug naar het hotel is precies gelijk aan de heentocht in de vroege ochtend. Ik negeerde in Monschau alle uitnodigende terrassen. Ik wilde eerst in het hotel lekker gaan douchen en dan op mijn gemak gaan genieten van de lekkere spijzen en dranken die het restaurant voor zijn gasten ter beschikking stelt. Wel tegen een ruime vergoeding, dat is waar, maar daar heb je de volgende dag pas pijn van, als je de hotelrekening moet voldoen. Het eten is er verrassend lekker. De jonge kok/eigenaar heeft er met zijn team veel plezier in om nieuwe variaties op de Duitse keuken voor zijn gasten te voorschijn te toveren. Het restaurant werd, voor een doordeweekse avond, dan ook door lokale fijnproevers uit de omgeving goed bezocht. De volgende dag weer een heerlijk persoonlijk opgediend ontbijt, als afsluiting voor deze korte zeer geslaagde wandelvakantie in de Eifel!
Naar de webpagina van de GPS wandeling klik hier
Meer wandelingen op de website http://www.jvanderperk.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten